Το οπτικοακουστικό υλικό-μαμούθ του Αστέρη Κούτουλα βρίσκει την τελική μορφή του*
Mαγνητοσκοπημένο υλικό με «πρωταγωνιστή» τον Μίκη Θεοδωράκη, προερχόμενο από πρόβες, συναυλίες, ηχογραφήσεις, παραγωγές όπερας και μπαλέτου, καθώς και προσωπικές συναντήσεις του σε διάφορα σημεία του κόσμου (Βερολίνο, Αγία Πετρούπολη, Σαντιάγο, Κοπεγχάγη, Τελ Αβίβ, Βιέννη, Μάλμε κ.ά.) καταλήγει σε ένα φιλμικό τρίπτυχο του Αστέρη Κούτουλα με τίτλο «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη…».
Πρόκειται για ένα μεγαλόπνοο 30ετές κινηματογραφικό project, μια συμπύκνωση του «πανοράματος» της τέχνης του μεγάλου έλληνα συνθέτη, στο οποίο περιλαμβάνονται επίσης πολλές μικρές λεπτομέρειες από τη ζωή και την καθημερινότητά του.
Για την ακρίβεια, ο μουσικός παραγωγός, συγγραφέας και σκηνοθέτης Αστέρης Κούτουλας (κάτοικος Γερμανίας) συνόδευσε τον Μίκη Θεοδωράκη σε πολλά ταξίδια του από το 1987 έως το 2016 με την κάμερά του διαρκώς σε λειτουργία.
Το υλικό που συγκέντρωσε κατά τη διάρκεια 30 ετών, σε 40 χώρες τεσσάρων ηπείρων, ξεπέρασε τις 600 ώρες και τις 54.000.000 εικόνες!
Το εν λόγω τρίπτυχο αποτελείται από μια ταινία, ένα Video Installation και δορυφορικά κλιπ (Satellite Clips). Η ταινία βρίσκεται στο στάδιο του post production και θα διανεμηθεί το φθινόπωρο. Τo video installation είναι έτοιμο, και αυτή την περίοδο ο σκηνοθέτης συζητεί για το πού θα εγκατασταθεί.
Αναλυτικότερα το τρίπτυχο
Α) Dance Fight Love Die – With Mikis On The Road (Η ταινία)
Από το γεμάτο εναλλαγή ιστορικό και επίκαιρο οπτικό υλικό των περίπου 600 ωρών, ο Κούτουλας μέσα σε μιάμιση ώρα συμπύκνωσε στιγμές που επιτρέπουν μια αυθεντική εικόνα του «πνευματικού αναρχικού» Θεοδωράκη. Ο δημιουργός συνυφαίνει στην ταινία του «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» πολύ προσωπικές στιγμές με ιστορικό υλικό, πλάνα ντοκιμαντέρ με μυθοπλασία και τη μουσική του Θεοδωράκη με τον αντίκτυπό της σε νέους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής, της τζαζ, της electro ή της rap.
«Μια ταινία-δοκίμιο, που δεν ακολουθεί μια χρονολογική σειρά, αλλά παρουσιάζεται σε μια ιδιόμορφη μείξη και που επιτρέπει στον θεατή να ζήσει συναρπαστικές, ευτράπελες, μυστηριώδεις, αλλά και πολύ χαρακτηριστικές στιγμές από την “on the road” ζωή ενός μοναδικού και χαρισματικού καλλιτέχνη» αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση. «Στο παράλληλο σύμπαν της ταινίας – εμπνευσμένης από τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη – οι σκέψεις γίνονται εικόνα, προβληματισμοί, εικόνες μιας αγνής θεότητας, μιας ερωτικής ιερότητας, μιας μυστηριακής αγάπης».
———————————
Β) Δορυφορικά Κλιπ (Satellite Clips),
Υλικό & Μουσική που δεν χρησιμοποιήθηκε (Film trailers)
Τα «δορυφορικά κλιπ» περιφέρονται γύρω στην κεντρική ταινία σαν να είναι ο πλανήτης τους. Ολα θα απαρτίζονται εν μέρει από το αρχειακό υλικό των 600 ωρών με τον Μίκη και εν μέρει από το υλικό των γυρισμάτων που έγιναν με τους τραγουδιστές, μουσικούς και τους ηθοποιούς της ταινίας «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» από το 2014 μέχρι το 2017.
Θα αρχίζουν να παρουσιάζονται στο Διαδίκτυο εν τη ρύμη του χρόνου και φέρουν ως τίτλους τα ονόματα στενών συνεργατών, φίλων και συνοδοιπόρων του Αστέρη Κούτουλα στο μακρύ ταξίδι του με τον Μίκη, και είναι αφιερωμένα σε αυτούς. Σε πρώτη προβολή παρουσιάζονται εδώ δύο satellite clips με τους τίτλους «Stella» και «Melentini», τα οποία συνδυάζουν τη «βερολινέζικη αισθητική» του σκηνοθέτη με τη «συμπαντική αρμονία» του Μίκη Θεοδωράκη. Σε αυτά τα δύο κλιπ ο Αστέρης Κούτουλας συνεργάστηκε με τη Στέλλα Καλαφάτη, η οποία ήταν στην ταινία βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ.
———————————
Γ) 600 Hours Mikis – The raw material (Video installation)
Αν και πληθωρική φυσιογνωμία, για τον Θεοδωράκη η μουσική βρισκόταν πάντα στο επίκεντρο: συνέθετε μουσικά έργα, διηύθυνε ορχήστρες, έκανε πρόβες και παρήγε μουσική – διαρκώς, παντού, αδιάκοπα. Μια εικόνα αυτής της αξιοθαύμαστης εργατικότητας και της περιπέτειας τού να είναι διαρκώς εν πορεία δίνουν οι 600 ώρες φιλμ που δεν χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» και που πρόκειται να προβληθούν σαν video installation με τον τίτλο 600 Hours Mikis.
Σε αυτό το (raw) υλικό ο Μίκης διευθύνει, τραγουδάει, κάνει πρόβες, ηχογραφεί, αναπαύεται, ταξιδεύει, συνομιλεί με τους συνεργάτες του, γελάει, σκέφτεται, γράφει, δημιουργεί. Ματιές πίσω από τη σκηνή, ταξίδια με λεωφορεία, ξενοδοχεία, χώροι εκδηλώσεων, συνεντεύξεις Τύπου, γεύματα, πρόβες… Πρόκειται για ένα πανόραμα μιας «γέννησης της τέχνης» μέσα από μια εγκατάσταση πολυμέσων με θέμα το «κοινωνικό γλυπτό Μίκης», όπως τον ονόμασε ο Joseph Beuys.
* του Γιάννη Ζουμπουλάκη αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ 04/04/2017