Η Μαρία Φαραντούρη μιλάει για τον δάσκαλο της Μίκη Θεοδωράκη στον Ημεροδρόμο 1 Ιουνιου 2025, Επιμέλεια: Εύα Νικολαΐδου
Η Μαρία Φαραντούρη δημιουργεί με τη φωνή, τις ερμηνείες της, έναν μουσικό κόσμο, καταπληκτικής ομορφιάς και λυρικής ποίησης. Δάσκαλός της από τα πρώτα της βήματα ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης. Η συνεργασία τους αγκάλιασε όλον τον κόσμο και μιλάει πάντα με ευγνωμοσύνη για αυτόν και την ευλογημένη συνάντησή τους, όπως μας αφηγείται στον Ημεροδρόμο.
«Από τον δάσκαλο και μέντορά μου Μίκη, θυμάμαι πολλές ώρες πρόβας. Ήθελε να κάνουμε πρόβα όλοι μαζί, με την ορχήστρα. Τα ίδια πράγματα προσπαθούσε να μεταδώσει και στα παιδιά, στους εξαιρετικούς μουσικούς που έπαιζαν με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Έπαιζαν μπουζούκι και νόμιζες ότι ακούς μαντολινάτα. Άλλο πράγμα. Δεν είχαν καθόλου το μπουζουκλερί ύφος. Ήταν σαν έγχορδα.
Εγώ είχα ένστικτο κι έπιανα αμέσως αυτό που μετέφερε, τη φόρτισή του. Την κουβαλούσα στη φωνή μου. Για αυτό άλλωστε έμεινα χρόνια κοντά του, με κράτησε κι είχα απήχηση σε όλον τον κόσμο.
Σαν χαρακτήρας ο Μίκης δεν θα έλεγα ότι ήταν εκρηκτικός. Στη δουλειά, ακόμα κι όταν διαφωνούσε ήταν ήρεμος. Είχε τρυφερότητα, ποτέ δεν προσέβαλε καθόλου. Ούτε κάποιον που δεν του άρεσε και ήθελε να τον διορθώσει. Δεν υποτιμούσε. Θα σε έπαιρνε τηλέφωνο και θα σου έλεγε «Μαρία αυτό θέλω να το δώσεις λίγο διαφορετικά», αν με κάτι διαφωνούσε.
Εμένα μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη γιατί είχα αυτή την καταπληκτική δυνατότητα που όταν τον κοιτούσα να διευθύνει, μιλούσε στην καρδιά και στο νου μου ταυτόχρονα. Αυτό το μετουσίωνε σε δική μου εκτέλεση. Αυτό το φως. Ήταν ένα εκρηκτικό πράγμα, μια μοναδική παρουσία πάνω στη σκηνή. Το βίωνε ο ίδιος, το ξαναζούσε το ποίημα, το τραγούδι, κι αυτό στο μετέδιδε. Άλλοι δε μπορούσαν να το πάρουν αυτό, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Εγώ το είχα από μικρό παιδί, από 16 χρονών.
Θυμάμαι, όταν με γνώρισε μικρούλα ο Μίκης μου έλεγε «Πήγαινε στο Εθνικό Θέατρο να ακούσεις την Κατίνα Παξινού που κάνουμε τις Φοίνισσες και να δεις πώς δουλεύει η Έλλη Νικολαΐδου, η καθηγήτρια της χορωδίας που κάνει τον χορό. Πήγαινα δυο – τρεις μήνες και παρακολουθούσα τις πρόβες. Με έστελνε παντού.
Είχα βρει δασκάλες για πιάνο και φωνητική που έρχονταν σπίτι και μου έκαναν μαθήματα. Για την άρθρωση και το vocal. Και αργότερα όταν επέστρεψα από το εξωτερικό και είχα παύσεις μεγάλες πήγαινα κι έκανα την άσκησή μου με την Έλλη Νικολαΐδου. Ακόμα και τώρα κάνω άσκηση για να μπορώ. Παρότι έχω μεγαλώσει βλέπεις ότι η φωνή δεν με έχει εγκαταλείψει».
Πηγή: Ημεροδρόμος