skip to Main Content

Στις 29 Ιουλίου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίκης του πανελληνίου και της οικουμένης, συμπληρώνει ογδόντα πέντε χρόνια ζωής. Στις 29 Ιουλίου του 1925 γεννήθηκε στη Χίο από πατέρα Κρητικό και μητέρα Σμυρνιά. Για να τιμήσουν τη μεγάλη αυτή επετειακή γιορτή οι σημαντικότεροι παλιοί και νέοι συνεργάτες του, τραγουδιστές, συνθέτες και ηθοποιοί, Έλληνες και ξένοι, καθώς και μερικοί ακόμη σπουδαίοι καλλιτέχνες, ένωσαν τις δυνάμεις τους και σχεδίασαν ένα μουσικό πρόγραμμα, το οποίο θα παρουσιάσουν, ως δώρο γενεθλίων, την Πέμπτη 29 Ιουλίου, στις 9:00 το βράδυ, στο Θέατρο του Λυκαβηττού, που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει δυσμέτρητες, αλλά πάντα δοξασμένες, στιγμές της μουσικής του δημιουργίας.

Τραγούδια αγαπημένα, τραγούδια λατρεμένα, από την υπέροχη και απύθμενη δεξαμενή της πολύτιμης και ανυπολόγιστης προσφοράς του, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα, θα ανάψουν, σαν κεράκια τούρτας γενεθλίων, για να θυμίσουν τη μεγάλη πορεία του συνθέτη, του πολιτικού, του στοχαστή, του ανθρώπου Μίκη Θεοδωράκη.

Η μοναδική αυτή εκδήλωση, εκδήλωση σεβασμού και αγάπης συνάμα, είναι σίγουρο ότι θα προσφέρει σπάνιες στιγμές συγκίνησης και ενθουσιασμού σε όσους θελήσουν να παρευρεθούν και να συνεορτάσουν τα ογδοηκοστά πέμπτα γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη. Και να ευχηθούν όλοι μαζί, χρόνια πολλά και καλά να ζήσει ακόμη.

Ανάμεσα στους 33 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στη μεγάλη συναυλία, υπάρχουν πολλές εκπλήξεις. Το όνομα π.χ.του Διονύση Σαββόπουλου: Είναι η πρώτη φορά που θα ερμηνεύσει δημόσια έργο του Μίκη (αποσπάσματα από τον «Ομηρο» του Μπρένταν Μπίαν). Αλλά κι ο σπουδαίος Τούρκος συνθέτης και προσωπικός φίλος του Μίκη, Λιβανελί, σπεύδει να ‘ρθει για να ερμηνεύσει τα σπαρακτικά «Σαν το μετανάστη» μαζί με τη Φαραντούρη, «Λέλιμ λέι» μαζί με τη Γλυκερία αλλά και το «Gun Olur». Φυσικά εκεί θα είναι και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που έχει γιορτάσει κι άλλοτε μουσικά τα γενέθλια του Μίκη. «Από τα 70χρονά του», θυμήθηκε χθες. «Το έχω πει και στον ίδιο. Εγινα τραγουδιστής επειδή ήθελα να είμαι σαν κι εκείνον: ψηλός, να μ’ αγαπά ο κόσμος και να με φωνάζει με το βαφτιστικό μου».

Στις συγκινητικές εκπλήξεις της βραδιάς, η επανεμφάνιση του Πέτρου Πανδή (που θα ερμηνεύσει μερικά από τα «18 Λιανοτράγουδα» σε ποίηση Ρίτσου) και της Μαίρης Λίντα (στα «Ροδόσταμο» και «Μυρτιά»). Η Μαρία Φαραντούρη θα ερμηνεύσει Αναγνωστάκη και «Τραγούδια του αγώνα». Κι αντίστοιχα ο Καλογιάννης θα φροντίσει εκείνο το βράδυ να κάνει το «φεγγάρι βόλτα»…

Υπάρχουν όμως και οι ηθοποιοί. Η Αννα Φόνσου θα αναμετρηθεί με το μύθο της Μελίνας στη «Φαίδρα» («Αγάπη μου»). Κι από τη νεότερη γενιά, θα συμμετάσχουν ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και η Μπέσυ Μάλφα.

Από τη γιορτή ενός πληθωρικού ανθρώπου δεν λείπουν βέβαια και οι υπερβολές. Π.χ. ανάμεσα σε σπουδαίους καλλιτέχνες, τραγούδια του Μίκη καλούνται να ερμηνεύσουν στο Λυκαβηττό και οι TV stars Κατερίνα Παπουτσάκη («Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου) και Παναγιώτης Πετράκης («Νύχτα μαγικιά»). Οψιμος τηλεοπτικός αστέρας κι ο Στέλιος Παρλιάρος έχει ευτυχώς μια καλύτερη αποστολή: να φτιάξει μια τούρτα ειδικά για την περίσταση. *

Στη συναυλία εκτός από τη «Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης» συμμετέχουν οι συνθέτες Ζ. Λιβανελί, Δ. Σαββόπουλος, Λ. Κηλαηδόνης, Λ. Μαχαιρίτσας. Οι τραγουδιστές: Ν. Βενετσάνου, Κ. Βέττα, Λ. Βίσση, Μ. Βλάχου, Π. Γαϊτάνος, Γλυκερία, Δ. Δημοσθένους, Αντ. Καλογιάννης, Β. Λέκκας, Μ. Λίντα, Δ. Μπάσης, L. Orfanos, Π. Πανδής, Σ. Παπάζογλου, Ν. Ρασούλη, Γ. Σιδηράς, Μ. Φαραντούρη. Οι ηθοποιοί: Κ. Ιγερινού, Μπ. Μάλφα, Γ. Μπέζος, Κ. Παπουτσάκη, Π. Πετράκης, Αν. Φόνσου, Β. Χαραλαμπόπουλος. Συμμετέχουν επίσης ο Γερμανός συνθέτης και πιανίστας Gerhard Folkerts, ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης και η Αρετή Κετιμέ (σαντούρι-φωνή). Παρουσιάζει ο Αλέξης Κωστάλας. Προσκλήσεις (με σειρά προτεραιότητας) στα ταμεία του Ελληνικού Φεστιβάλ (Πανεπιστημίου 39, τηλ. 210-3272000).

Πληθωρικά γενέθλια, συγκινητική «συστράτευση»

“Ε” 23 Ιουλίου 2010

Την παρτιτούρα ενός καινούργιου μουσικού έργου, που δανείζεται μουσικά μέρη από τη μελοποιημένη «Αρνηση» του Σεφέρη, αλλά αναπαριστά την καθημερινότητά του, χαρίζει ο Μίκης Θεοδωράκης στους 33 φίλους του καλλιτέχνες, που την ερχόμενη Πέμπτη θα του προσφέρουν ένα «λουτρό αγάπης».

Ετσι αποκάλεσε ο ίδιος τη μεγάλη συναυλία που, με αφορμή τα 85α γενέθλιά του, διοργανώνεται στο θέατρο του Λυκαβηττού, με ελεύθερη είσοδο και συμμετοχές όπως αυτές των Ζιλφί Λιβανελί, Διονύση Σαββόπουλου, Λουκιανού Κηλαηδόνη, καθώς και με μια συγκινητικά φορτισμένη «συστράτευση», όχι μόνο νέων ή νεότερων τραγουδιστών και ηθοποιών, αλλά και όσων έχουν συνδεθεί «ιστορικά» με το έργο του: Μαίρη Λίντα, Φαραντούρη, Πανδής, Καλογιάννης…

Ο Μίκης καλεί, λοιπόν, ειδικά τους συνθέτες της βραδιάς να «αναπαραστήσουν μελωδικά τις καθημερινές, απολύτως ισόρροπες κινήσεις μου». Δηλαδή; «Ξύπνημα, Ραντεβού, Κάθοδος, Ανοδος, Ραντεβού, Ανοδος-Κάθοδος είτε Κάθοδος-Ανοδος, Δεύτερο πάτωμα (Δεσπόζουσα), Ραντεβού με οικογένεια, Υπνος. Δηλαδή 12 στίξεις-νότες».


Κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη για τη συνέντευξη τύπου της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», για τη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο Λυκαβηττού, την Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Με την ευθύνη που μου δίνουν τα 85 μου χρόνια και με την ευκαιρία αυτής της συνεντεύξεως θεωρώ ότι είναι καθήκον μου να σας πω λίγα λόγια που θα σας ωφελήσουν.

Εμείς οι μουσικοί θεωρούμεθα και είμεθα προνομιούχα όντα, γιατί ασχολούμεθα με την Αρμονία. Δηλαδή τον τελικό σκοπό και το μέγιστο ιδανικό της φυσικής και κοινωνικής ζωής.

Όμως αν κρίνω από τον εαυτό μου, μονάχα στην τελευταία πενταετία συνειδητοποίησα ότι ο τελειότερος οργανισμός από όσους εγνώρισα – τελειότερος ακόμα και από την Μουσική- είναι ο Άνθρωπος. Και ο ανθρώπινος οργανισμός, για να λειτουργήσει ομαλά χρειάζεται πάνω απ’ όλα απόλυτη ισορροπία στις κινήσεις και στις συνήθειές μας.

Για τον λόγο αυτό κρίνω σκόπιμο να σας περιγράψω τις δικές μου καθημερινές επιλογές, που μου εξασφαλίζουν σωματική γαλήνη και πνευματική διαύγεια.

Πρωινό ξύπνημα έως τις εννέα και μισή. Πρωινό ραντεβού με την Μυρτώ. Κάθοδος στο γραφείο του ισογείου, όπου εντελώς μόνος από τις δέκα έως τη μία γράφω, διαβάζω και ακούω μουσική. Μετά το γεύμα, ανάπαυση έως τις πέντε. Δεύτερο ραντεβού με την Μυρτώ έως τις έξι. Νέα κάθοδος στο γραφείο είτε άνοδος στο δώμα, όπου δέχομαι φίλους και συνεργάτες έως τις οκτώ και μισή. Επάνοδος στο δεύτερο πάτωμα και τρίτο ραντεβού με την Μυρτώ, την Μαργαρίτα και τον Γιώργο και κάπου-κάπου τους τέσσερις εγγονούς και την εγγονή που έχει το όνομα της γιαγιάς της. Έντεκα και μισή διάβασμα στο κρεβάτι και ύπνος.

Επειδή γνωρίζω ότι θα με αντικαταστήσουν σήμερα τρεις εξαιρετικοί μου συνάδελφοι συνθέτες-μουσικοί και στιχουργοί, για τους οποίους αισθάνομαι εκτός από θαυμασμό και μια δίκαια νομίζω στοργή και υπερηφάνεια, δεδομένου ότι τους παρακολουθώ από τα πρώτα-πρώτα τους βήματα, τους καλώ να αναπαραστήσουν μελωδικά αλλά και αρμονικά αυτές τις καθημερινές, απολύτως ισόρροπες κινήσεις μου. Εγώ πάντως με βάση τα σημεία στίξεως (Ξύπνημα, Ραντεβού, Κάθοδος, Άνοδος, Ραντεβού, Άνοδος-Κάθοδος είτε Κάθοδος-Άνοδος, Δεύτερο πάτωμα (Δεσπόζουσα), Ραντεβού με οικογένεια, Ύπνος. Δηλαδή έχουμε 12 στίξεις-νότες. Με βάση το ΝΤΟ Ματζόρε εγώ θα έγραφα την εξής μελωδία:

[ακολουθούν οι πρώτες νότες από την Άρνηση (Στο περιγιάλι)]

Φυσικά μπορεί να υπάρξουν δεκάδες-εκατοντάδες-χιλιάδες παραλλαγές. Τούτων λεχθέντων κάθε έξοδος απ’ αυτό το κλειστό αρμονικό κύκλωμα μάς προκαλεί αφάνταστη σωματική κόπωση και επικίνδυνη πνευματική δυσφορία.

Και το χειρότερο, από την επομένη ο ανθρώπινος οργανισμός, διαμαρτυρόμενος μάς εκδικείται. Και πρέπει να περάσουν πολλές μέρες, συχνά με γιατρούς και φάρμακα, για να ξανακερδίσουμε τη χαμένη μας ισορροπία.

Είναι όμως άτι τέτοιο φυσιολογικό; Φυσικά όχι. Με την προϋπόθεση ότι σε κάθε μας έξοδο η κερδισμένη από μας εσωτερική αρμονία θα συναντούσε στους άλλους και γενικά στην κοινωνία που μας περιβάλλει μιαν αντίστοιχη αρμονία. Στην περίπτωση αυτή η έξοδος για μας δεν θα ήταν μια πληγή αλλά αντίθετα θα μας πλούτιζε.

Όμως δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί από καιρό η δυσαρμονία και η κακοφωνία κερδίζουν συνεχώς έδαφος και μπορούμε να πούμε ότι σήμερα η κατάσταση αυτή έφτασε στο αποκορύφωμά της, κάτι που οπωσδήποτε επηρεάζει τους ανθρώπους ψυχικά, πνευματικά και σωματικά.
Νομίζω μάλιστα ότι έχουμε φτάσει στο σημείο ΜΗΔΕΝ, που από κει και πέρα η κοινωνική δυσαρμονία γίνεται Βροντή-Κρότος-Σεισμός.

Γι’ αυτό το λόγο μετριάζω όσο μπορώ τις εξόδους μου, που τις έχω περιορίσει σε εξαιρετικές περιπτώσεις, καθαρά μουσικού ενδιαφέροντος. Άλλωστε και εάν υποθέσουμε ότι σήμερα θα ήμουν μαζί σας, απ’ τη μια μεριά εγώ θα είχα μόνο ένα σκοπό, να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με οποιονδήποτε τρόπο με τιμούν, ενώ από τη δική σας διαβλέπω καθαρά ότι το ενδιαφέρον σας περιορίζεται σε ένα και μοναδικό θέμα:

«Ποια είναι η γνώμη σας για τη σημερινή κατάσταση;» Και πιο ειδικά « Τι πιστεύετε για το ΔΝΤ;»

Όπως πιθανόν θα το έχετε κι εσείς πια καταλάβει, το ΔΝΤ είναι η ΦΑΚΑ. Και τώρα πια δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τη ΓΑΤΑ. Όλα αυτά τα έχω διατυπώσει εκτενώς στο φιλόξενο φύλλο της εφημερίδας Espresso της περασμένης Δευτέρας, μιας και ο συνάδελφός σας κ. Μαρδάς είχε την καλωσύνη να με ρωτήσει: «Ο καθείς και τα όπλα του, είπα», μας λέει ο Ελύτης. « Ο καθείς και αυτοί που τον εκτιμούν και τον τιμούν και δεν τον φιμώνουν», λέω εγώ. Ο οποίος, ευτυχώς, βρίσκομαι έξω από την ΦΑΚΑ μη γνωρίζοντας πια τι να σκεφτώ και τι να κάνω.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε, σας χαιρετώ και σας εύχομαι Καλή Τύχη.

Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα, Πέμπτη 22 Ιούλη 2010

Υ.Γ: Επισυνάπτεται το πεντάγραμμο του Μίκη Θεοδωράκη.

Mikis85_2


Back To Top