Το Πέραμα του μόχθου και της δημιουργίας, αλλά και ολόκληρη η Νομαρχία Πειραιά άνοιξαν το Σάββατο 4 Ιουλίου 2009 την πιο ζεστή αγκαλιά τους, άνοιξαν διάπλατα την καρδιά τους για να υποδεχθούν και να τιμήσουν τον μεγάλο άνθρωπο, δημιουργό και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη στα εγκαίνια του ανοικτού θεάτρου στο Πέραμα που έλαβε το όνομά του.
Το ανοικτό θέατρο του Περάματος είχε γεμίσει ασφυκτικά από νωρίς το απόγευμα από εκατοντάδες πολίτες κάθε ηλικίας που έσπευσαν να λάβουν θέση για να εκφράσουν τον σεβασμό, την αγάπη και τη λατρεία τους στον δικό τους Μίκη. Στον άνθρωπο που εξέφρασε όσο κανείς άλλος γνήσια και αυθεντικά τον πόθο του απλού λαού για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Τον μεγάλο μας δημιουργό, ο οποίος έφτασε στον χώρο λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης υποδέχτηκαν ο Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας και ο Δήμαρχος Περάματος Γιάννης Γλύκας, οι οποίοι αρχικά φύτευσαν μαζί του στον περιβάλλοντα χώρο μια ελιά, σύμβολο ειρήνης, δημοκρατίας και ελευθερίας.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν σε μια σεμνή τελετή τα εγκαίνια του θεάτρου, με τα αποκαλυπτήρια της πλακέτας που έφερε το όνομα του μεγάλου μας δημιουργού.
Η είσοδος του Θεοδωράκη στο θέατρο συνοδεύτηκε από ενθουσιώδη όσο και ιδιαίτερα συγκινησιακή υποδοχή με παρατεταμένα χειροκροτήματα και επευφημίες από τους θεατές, σε μια ένδειξη ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης για όσα έχει προσφέρει στον τόπο, στην πολύχρονη καλλιτεχνική και πολιτική του διαδρομή.
Στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση ο Νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας υπογράμμισε ότι «Αυτός ο χώρος, πολιτισμού και δημιουργίας που φέρει το όνομά σου και από σήμερα ανοίγει επίσημα τις πύλες του, είναι αφιερωμένος στον πολιτισμό της δικής σου ψυχής. Σε σένα Μίκη, που εισέβαλες ορμητικός και ασυμβίβαστος στη ζωή μας, για να της δώσεις πνοή και όραμα. Σε σένα Μίκη που με το τεράστιο και μοναδικό έργο σου, με το ανυπότακτο και επαναστατικό πνεύμα σου, με τον ανυπέρβλητο αγώνα και το πέρασμα σου από τη φωτιά και το σίδερο, δεν έπαψες ποτέ να μας υπενθυμίζεις πως κάθε στιγμή και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες μπορούμε να σκεπτόμαστε ελεύθερα, να δρούμε δημιουργικά, να τραγουδάμε και να ελπίζουμε. Για τούτα και για όλα όσα μας προσέφερες, αγαπημένε μας Μίκη, σε ευγνωμονούμε, σε τιμούμε, σε εκτιμούμε βαθιά και ειλικρινά».
Ο Δήμαρχος Περάματος Γιάννης Γλύκας από την πλευρά του, χαιρετίζοντας την εκδήλωση, μίλησε για τον μοναδικό Έλληνα που με το έργο του σφράγισε την τέχνη και τον πολιτισμό της χώρας μας και με τους αγώνες του για την ελευθερία συνέβαλε στην εδραίωση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ο κ. Γλύκας αναφέρθηκε παράλληλα στις προσπάθειες που καταβάλλει η δημοτική αρχή για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, μέρος της οποίας αποτελεί και η δημιουργία αυτού του θεάτρου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης συγκινημένος ευχαρίστησε το Πέραμα και τον ευρύτερο Πειραιά για την μεγάλη τιμή που του επεφύλαξε, με τον οποίο όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, τον συνδέουν αγώνες και μνήμες, ενώ αναφέρθηκε με το χειμαρρώδη και γεμάτο πάθος λόγο του στη πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, στη σχέση ΜΜΕ και πολιτικής, ΜΜΕ και πολιτών.
Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου «Μίκης Θεοδωράκης», στο Πέραμα
” …Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να ρθω στην πόλη σας. Άλλοτε ερχόμουν πολύ πιο συχνά, για να αγωνισθώ μαζί σας στους δύσκολους καιρούς. Ήταν τα δύσκολα χρόνια για όλους μας αλλά κυρίως για σας και τους πολίτες της Β΄ Πειραιώς, που ήταν μια από τις πιο φτωχές και αδικημένες περιφέρειες της Ελλάδας.Ήταν η εποχή των Λαμπράκηδων. Τότε που παλεύαμε για τα δικαιώματα των αδικημένων, για ελευθερία, δημοκρατία και πολιτισμό. Πέρασαν από τότε πολλά χρόνια και έγιναν πολλά. Χούντα, Μεταπολίτευση… Είναι γεγονός ότι έγιναν μεγάλες και πολλές αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η ίδια η ζωή είναι δυνατή, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες έχουν την ικανότητα να ξεπερνούν τα εμπόδια, με πείσμα, αγώνες και συνεχείς προσπάθειες, όπως λέει κι ο Ποιητής: «Η ζωή τραβά την ανηφόρα». Κι έτσι σήμερα με χαρά μου βλέπω ένα καινούριο Πέραμα, καινούριους ανθρώπους και κυρίως καινούρια νιάτα, που είναι και η βασική εγγύηση πως η ζωή θα οδηγήσει ακόμα πιο μπροστά και το Πέραμα θα γίνεται όλο και πιο όμορφο ξεπερνώντας τα νέα εμπόδια που δεν θα πάψουν ποτέ να βρίσκονται μπροστά μας.
Είπα πως τότε, στη δεκαετία του ΄60, ζούσαμε στην εποχή των Λαμπράκηδων, που οι μεγαλύτεροι ανάμεσά σας είμαι βέβαιος πως τη θυμούνται καλά. Σας θυμίζω ότι τα δυο μεγάλα ιδανικά μας ήταν Δημοκρατία και Πολιτισμός.
Όπως είπα, από τότε έγιναν πολλά. Γιατί όμως σήμερα περνάμε μια τόσο βαθειά κρίση; Και δεν αναφέρομαι τόσο στην οικονομία αλλά στην πολιτική. Δεν θυμάμαι να συνέβη ποτέ άλλοτε μια τόσο εκτεταμένη και σοβαρή διαμαρτυρία που να αφορά το πολιτικό μας σύστημα. Οι αριθμοί είναι ιλιγγιώδεις. Ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες Νεοδημοκράτες και οκτακόσιες ογδόντα χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν να ψηφίσουν τα κόμματά τους. Γιατί; Τι φταίει και πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη στους εκπροσώπους τους;
Η δική μου απάντηση είναι ότι ο Λαός μας ανακάλυψε τελικά ότι δεν υπάρχει ούτε πραγματική Δημοκρατία ούτε πραγματικός Πολιτισμός. Δηλαδή τα δύο μεγάλα ιδανικά, για τα οποία ο Λαός μας έκανε τόσες θυσίες, σήμερα είναι τραυματισμένα. Και εάν δεν αγωνιστούμε, σε λίγο θα είναι νεκρά.
Σήμερα έχουμε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που σημαίνει ότι ο Λαός διαλέγει ελεύθερα τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο, τη Βουλή. Κι αυτοί οι 300 με τη σειρά τους επιλέγουν την Κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι Κυβέρνηση και Βουλή αποφασίζουν ελεύθερα και κυριαρχικά για όλα τα προβλήματα στο όνομα του Λαού. Βλέπετε εσείς όμως να γίνεται κάτι τέτοιο; Δεν είναι πια μυστικό για κανένα ότι πάνω από την θέληση των εκπροσώπων του λαού, δηλ. πάνω από τον λαό, έχει σχηματιστεί ένας ιστός αράχνης από ολιγαρχικούς-οικονομικούς κύκλους, μέσα στον οποίο είμαστε όλοι τυλιγμένοι και προ παντός ο πολιτικός μας κόσμος.
Πράγματι, ποιος είναι αυτός που πληροφορεί και ενημερώνει σωστά τον Λαό; Η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση ή μια χούφτα ολιγάρχες του πλούτου, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνοντας απόψεις και γεγονότα, ώστε να την κατευθύνουν εκεί που ικανοποιούνται τα συμφέροντά τους; Και ποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση του πολιτικού κόσμου από τους ίδιους ολιγάρχες, που ελέγχοντας τα ΜΜΕ είναι ικανοί να αναδείξουν ή να θάψουν κάθε πολιτευόμενο, βουλευτή, ακόμα και υπουργό;
Σήμερα η κοινή μας γνώμη είναι αναστατωμένη από το σκάνδαλο της Siemens. Πόσες και πόσες όμως μεγάλες Εταιρίες υπήρξαν έως τώρα και υπάρχουν εφαρμόζοντας την ίδια τακτική; Διατηρώντας δηλαδή ειδικά ταμεία με εκατομμύρια, προκειμένου να λαδώσουν ανώτατα στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, ακόμα και υπουργούς, ώστε στην ουσία να κλαπούν απ’ το Δημόσιο εκατοντάδες Ευρώ, ίσως και δισεκατομμύρια, να κλέψουν δηλαδή τον ιδρώτα του ελληνικού λαού που απορεί και διαμαρτύρεται, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υγεία, για την παιδεία, για να αναφερθώ μόνο σε δύο τομείς που αποτελούν ό,τι ιερότερο έχει ένας λαός: την μόρφωση των παιδιών του και την υγεία των πολλών και ανήμπορων. Δεν είναι τάχα αυτό ένα απεχθές εθνικό έγκλημα, που φτάνει στα όρια της προδοσίας;
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η κατάσταση με την πρωτοφανή δύναμη που έλαβαν οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και οι Μεγάλες Εταιρίες, παραμορφώνει τελικά την ουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μιας και στην πραγματικότητα αχρηστεύουν τον ρόλο του πολιτικού μας κόσμου, που ευθύνεται για την σωστή πληροφόρηση και αγωγή του κοινού, καθώς και για τον έλεγχο των Δημοσίων Επιχειρήσεων, που είναι αρμόδιος για την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας. Και είναι αυτή η παραμόρφωση της Δημοκρατίας που είδε επί τέλους ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, που γύρισε την πλάτη στους πολιτικούς, σαν να θέλει να τους πει «ως εδώ και μη παρέκει». Γι’ αυτό πιστεύω ότι η σημερινή κρίση είναι πολύ πιο βαθειά απ’ ό,τι φαίνεται και αλλοίμονο αν οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι -όλων των παρατάξεων- δεν την κατανοήσουν.
Γνωρίζετε καλά, ότι σε όλη τη ζωή μου πάλεψα και παλεύω για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Δικαιώματα και Πολιτισμό. Ο στόχος μου παραμένει ο ίδιος. Για μια Κοινωνία της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού. Για τον Σοσιαλισμό. Όλοι βλέπουν πια, πως το άλλο σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς, του Κέρδους και του Δικαίου του Ισχυρότερου, δηλαδή η Κοινωνία της Ζούγκλας, σήμερα περνά βαθειά κρίση. Μια παγκόσμια κρίση, που βρίσκει την χώρα μας σε διπλή κρίση. Τη μια που έρχεται απ’ έξω και την άλλη που την αφήσαμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργηθεί. Γιατί για τη σημερινή Ολιγαρχία που μας κυβερνά, είμαστε όλοι υπεύθυνοι.
Για μένα είναι σημαδιακό το γεγονός ότι με τιμάτε εδώ στο Πέραμα, όπου κάποτε παλεύαμε όλοι μαζί με νύχια και με δόντια για Δημοκρατία και Πολιτισμό. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Όμως ποιος θα το ΄λεγε, ότι ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια θα ξαναρχόμουν για να σας πω, ότι άνθρωποι αδίστακτοι και πονηροί μας κλέψανε εκείνα για τα οποία θυσιάσαμε σε αγώνες τόσα χρόνια της ζωής μας; Τη Δημοκρατία και τον Πολιτισμό;
Κι όμως δυστυχώς έτσι είναι. Τότε ίσως θυμάστε ότι με αξίνες και φτυάρια φτιάξαμε μέσα σε μία μέρα τη Λεωφόρο Λαμπράκη, που έμελλε να μας οδηγήσει τελικά στον δύσβατο δρόμο της προόδου, όπως την βλέπουμε γύρω μας. Τα χρόνια πέρασαν κι εσείς μου κάνετε δώρο αυτόν τον υπέροχο Ναό της Τέχνης. Είναι τάχα μονάχα σύμπτωση, ότι αυτός ο τιμώμενος, φορτωμένος αμέτρητα χρόνια, ξαναβρίσκεται μπροστά σας, για να σας πει τα ίδια λόγια; Δηλαδή ανασκουμπωθείτε και πάλι, για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας εκείνα που μας έκλεψαν.
Ο Αγώνας δεν τελείωσε. Πρέπει να κατακτήσουμε απόλυτα και τελειωτικά την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την πραγματική Δημοκρατία, το μερίδιο του εθνικού πλούτου που μας αναλογεί, τη Μόρφωση που μας αξίζει και τον Πολιτισμό μας, τον Ελληνικό Πολιτισμό, που μας δένει σφιχτά τον ένα με τον άλλο, για να οδηγηθούμε όλοι μαζί στην κατάκτηση μιας νέας Κοινωνίας της Αλληλεγγύης και της Ανθρωπιάς. Τον Σοσιαλισμό.
Σας ευχαριστώ. ”
Η ολοκλήρωση του χαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη βρήκε τους εκατοντάδες πολίτες να τον αποθεώνουν εκ νέου όρθιοι με παρατεταμένα χειροκροτήματα και τον Νομάρχη Πειραιά με τον Δήμαρχο Περάματος να τον τιμούν. Ο μεν πρώτος προσφέροντάς του αναμνηστικό δώρο, ο δε δεύτερος προσφέροντας του την ύψιστη τιμή, το κλειδί της πόλης, ανακηρύσσοντάς τον ταυτόχρονα και επίτιμο δημότη της.
Η λαμπρή βραδιά ολοκληρώθηκε με μεγάλη συναυλία προσφορά της Νομαρχίας Πειραιά από τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» η οποία απέδωσε τρεις κορυφαίους καρπούς της συνεργασίας του μεγάλου καλλιτέχνη με τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, τον Γιάννη Ρίτσο.
Η Νένα Βενετσάνου, ο Δημήτρης Μπάσης, η Καλλιόπη Βέττα και ο Αλέξανδρος Χατζής χάρισαν στο κοινό στιγμές νοσταλγίας, ευφορίας και ψυχικής ανάτασης, καθώς ερμήνευσαν τον «Επιτάφιο» (Αθήνα 1960), τη «Ρωμιοσύνη» (Αθήνα 1966) και τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» (Παρίσι 1973). Τραγούδια αγαπημένα, που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τις σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, καθώς πέτυχαν σε κρίσιμες στιγμές να εκφράσουν τη λαϊκή συνείδηση.
Στην εκδήλωση που κράτησε μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου και θα μείνει αξέχαστη στη μνήμη όλων όσων την παρακολούθησαν παρευρέθηκαν εκτός από εκατοντάδες πολίτες κάθε ηλικίας και δεκάδες εκπρόσωποι της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ευρύτερου Πειραιά.