1.- Μίκη Θεοδωράκη, καλημέρα και γεια σου. Θέλουμε να έρθουμε όλα τα παιδάκια να σε δούμε. Εσύ μπορείς; (Μαργαρίτα)
Μ.Θ. Λοιπόν Μαργαρίτα, νομίζω ότι σου έχω ήδη απαντήσει.
2.- Θέλουμε να έρθουμε σε λίγες μέρες στο σπίτι σου με το λεωφορείο να δούμε πόσο ψηλός είσαι ! (Ελπίδα)
Μ.Θ. Αγαπητή μου Ελπίδα, είμαι τόσο ψηλός, που φοβάμαι πως όταν με δεις θα… τρομάξεις.
3.- Να σε δούμε, να σου μιλήσουμε και να μας πεις τι έγινε όταν ήσουνα μικρός, πώς πέταγες σαν πουλί; Θα μας τραγουδήσεις το «Ένα το χελιδόνι»; (Φίλιππος).
Μ.Θ. Μικρέ μου Φίλιππε, θα σας στείλω ένα CD που τραγουδώ το «Ένα το χελιδόνι», για να με ακούσεις. Όταν ήμουν μικρός νόμιζα ότι τα χέρια μου είναι φτερά. Τόσο κουτός ήμουν… Πήρα φόρα λοιπόν μια μέρα και πήδηξα από ψηλά. Ευτυχώς δεν σκοτώθηκα. Έσπασα όμως το κόκκαλο στο δεξί μου χέρι. Τότε μόνο κατάλαβα πόσο τυχερά είναι τα πουλιά και από τότε τα θαυμάζω και τα αγαπώ και κάθε μέρα τα ταϊζω στην ταράτσα μου και χαίρομαι που με γνωρίζουν κι αυτά και τρέχουν κοντά μου μόλις με δουν.
4.- Να μας πεις πώς πέρασες μέσα στη φυλακή και πώς αρρώστησες (Μιχάλης Ηλ.)
Μ.Θ. Η φυλακή, Μιχάλη, είναι άσχημο πράγμα. Όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και όλα τα ζώα και πουλιά. Γι’ αυτό υποφέρω όταν βλέπω να τα έχουν σε κλουβιά, μόνο και μόνο για να διασκεδάζουν.
5.- Ξέρουμε και τις νότες, αν θέλεις να σου τις πούμε και εσύ αν θέλεις να μας τραγουδήσεις το «Χάθηκα» (Μιχάλης Μπ.)
Μ.Θ. Αγαπητέ Μιχάλη, μπράβο σας που ξέρετε τις νότες. Εγώ τις γνώρισα πιο μεγάλος. Όταν μπήκα στο γυμνάσιο. Βλέπεις λοιπόν πόσο τυχερά παιδιά είσαστε; Γι’ αυτό θα πρέπει να εκτιμάτε και να αγαπάτε τους γονείς, τις δασκάλες και τους δασκάλους σας.
6.- Ο Γιάννης ο αδελφός σου έγραψε πολλά τραγούδια; Γιατί τα πέταγε μικρός; (Γιάννα).
Μ.Θ. Αγαπητή μου Γιάννα, ο Γιάννης ο αδελφός μου όταν ήταν μικρός έκανε πολλές παραξενιές… Έγραφε ποιήματα και μετά τα έσκιζε. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί… Ίσως κάποιοι να του είχαν πει ότι για να φαίνεσαι σκληρός δεν πρέπει να γράφεις ποιήματα… Όμως εκείνος όχι μόνο δεν ήταν σκληρός αλλά ήταν πολύ ευγενικός, γεμάτος πλούσια αισθήματα, γι’ αυτό και έγραφε τραγούδια με τόσο ανθρώπινο πάθος.
7.- Είχες παιχνίδια όταν ήσουνα μικρός; Τι παιχνίδια; (Δημήτρης Γ.)
Μ.Θ. Αγαπητέ μου Δημήτρη, με ρωτάς για τα παιχνίδια. Τι να πρωτοθυμηθώ… Θα σου πω μόνο δύο: Τον Καραγκιόζη και τους Χαρταετούς. Όλες τις φιγούρες του Καραγκιόζη και τα εξαρτήματα του χαρταετού τα κάναμε μόνοι μας. Ώρες ατελείωτες δουλεύαμε δυο-δυο και τρεις-τρεις μαζί. Κόβαμε, καρφώναμε, κολλάγαμε και μετράγαμε. Και καταλαβαίνεις την χαρά μας όταν βλέπαμε τον δικό μας χαρταετό να πηγαίνει πιο ψηλά από όλους τους άλλους και να «κερώνει», όπως λέγαμε τότε. Δηλαδή να στέκεται ακίνητος και καμαρωτός εκεί ψηλά κοντά στα σύννεφα.
8.- Θέλουμε να σε δούμε να χορεύεις (Ελένη)
Μ.Θ. Αγαπητή μου Ελένη, μόνο μαζί σου θα ήθελα να χορέψω. Γι’ αυτό θα περιμένω να … ψηλώσεις.
9.- Σ’ αγαπάμε πολύ και ελπίζουμε να σε δούμε μ’ όλη μας την καρδιά (Ελένη)
Σ’ αγαπάμε πολύ γιατί είσαι πολύ καλός κι εμείς θα σου πούμε ένα ευχαριστώ (Μιχάλης)
Να ζήσεις Μίκη Θεοδωράκη και τα παιδιά σου να είναι καλά παιδιά (Φίλιππος)Μ.Θ. Σας ευχαριστώ πολύ μικροί μου Ελένη, Μιχάλη και Φίλιππε που μου γράφετε λόγια τόσο τρυφερά, ότι «μ’ αγαπάτε πολύ» και ότι «θα θέλατε με όλη σας την καρδιά να με δείτε και να με ευχαριστήσετε». Δεν ξέρετε πόσο με συγκινούν τα λόγια αυτά, γιατί κι εγώ σας αγαπώ κι ελπίζω γρήγορα να σας δω από κοντά.
Με πολλή αγάπη,
Μίκης Θεοδωράκης