10/4/2002: Με αφορμή την ισραηλινή στρατιωτική επίθεση στην Παλαιστίνη και την πολιορκία του Προέδρου Αραφάτ. Μεγάλη Συναυλία αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.
Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη προς τους χιλιάδες συγκεντρωμένους ήταν ένα δριμύ κατηγορώ στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστές και μια δραματική έκκληση «να τους σταματήσουμε τώρα πριν είναι αργά». «Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πλευρό σας», είπε απευθυνόμενος στους Παλαιστίνιους. «Παρακολουθεί με αγωνία και πόνο την καινούρια μεγάλη τραγωδία σας… Αγανακτεί και διαμαρτύρεται μπροστά στα εγκλήματα του Σαρόν, που σαν ένας μικρός Χίτλερ, στηριγμένος στην ωμή βία και στα Μεγάλα του Αφεντικά, σκοτώνει, γκρεμίζει, αιχμαλωτίζει, βασανίζει ανυπεράσπιστους πολίτες, γέρους, γυναίκες και παιδιά»…«Ποιος όμως δε γνωρίζει ότι η Κυβέρνηση της Αμερικής, εκμεταλλευόμενη την ανθρώπινη τραγωδία μετά το καταστροφικό χτύπημα στους πύργους της Νέας Υόρκης, έχει καταστρώσει και αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο πολέμου που απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας;» αναρωτήθηκε, για να ρωτήσει στη συνέχεια τους «πολιτισμένους και δυνατούς του κόσμου»: «Θα κάθονται με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούν (όταν δε συμμετέχουν και οι ίδιοι) τους Αμερικανούς στρατηγούς να βομβαρδίζουν πότε τη Γιουγκοσλαβία και πότε το Αφγανιστάν, είτε να βοηθούν όπως τώρα τους διάφορους Σαρόν να εφαρμόζουν τη χιτλερική τακτική της καμένης γης;… Εάν δε σταματήσουμε τώρα στο ξεκίνημά τους αυτούς που βαφτίζουν τους λαούς τρομοκράτες για να τους αφανίσουν, τότε αύριο ίσως να είναι πολύ αργά».