του Γιώργου Αγοραστάκη
Σαν σήμερα πριν 50 χρόνια (9/10/1967), όλος ο κόσμος έμαθε ό,τι ο αιχμάλωτος Κομαντάτε Τσε Γκεβάρα δολοφονήθηκε με διαταγή των Βολιβιανών αρχών. Το πτώμα του εκτέθηκε στα μάτια δημοσιογράφων και οι φωτογραφίες του νεκρού Τσε ξαπλωμένου στις γούρνες του σχολείου του χωριού Λα Ιγκέρα της Βολιβίας στις ανατολικές Άνδεις, μαζί με τους δολοφόνους του, έκαναν το γύρω του κόσμου.
Ο Τσε Γκεβάρα έγινε ο άνθρωπος σύμβολο της επανάστασης και της ελευθερίας, λατρεύτηκε σ’ όλο το κόσμο και έμεινε για πάντα στην ιστορία.
Εδώ θα μείνει για πάντα / το ζεστό το πέρασμά σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου / κομαντάντε Τσε Γκεβάρα
Επτά Έλληνες καλλιτέχνες, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Διονύσης Τσακνής και το συγκρότημα Apurimac ερμηνεύουν το πασίγνωστο κομμάτι ”Hasta Siempre” αφιερωμένο στον Comandante Che Guevara. Στίχοι: Δέσποινα Φορτσέρα Μουσική: Carlos Puebla
Πυξίδα μέσα στο χρόνο
Κι ο μύθος να σου ανήκει
Είναι των ματιών σου οι κύκλοι
Που αγκαλιάσανε τον κόσμο
Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμά σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα
Εσύ που ανάβεις τ’ αστέρια
Της μνήμης φτιάχνεις το χάρτη
Και περνάς μέσα απ’ τη στάχτη
Την ελπίδα σ’ άλλα χέρια
Εδώ…
Σαν θρύλος γύρω καλπάζεις
Σαν ευχή και σαν κατάρα
Στα στενά της Σάντα Κλάρα
Το όνειρό σου δοκιμάζεις
Εδώ…
Μιλάς κοιτώντας μπροστά σου
Το ποτάμι της ευθύνης
Και στην ιστορία δίνεις
Τη φωνή και τ’ όνομά σου
Εδώ…
Γελάς και γίνεται μέρα
Η νύχτα σε συλλαβίζει
Μυστικά σου ψιθυρίζει
Hasta siempre κομαντάντε
…κι ο καημός του κόσμου σημαία πλατιά, τη σκιά χαιρετά του Τσε Γκεβάρα
Μίκης Θεοδωράκης – Ο Άγιος Τσε / “Στο κατώφλι των καιρών” σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη.
Στο κατώφλι των καιρών
γνέθουν οι μητέρες την ελπίδα
και πριν γνωρίσουν τα φιλιά
φεύγουν τα παιδιά
και γίνονται άντρες στα βουνά,
και τα κορίτσια που αγαπούν
τη Γκουέρνικα κεντούν…
Άγια είναι η λευτεριά
κι ο καημός του κόσμου σημαία πλατιά
τη σκιά χαιρετά του Τσε Γκεβάρα
είναι ο δρόμος μακρινός.
Πάμε για τη μάχη
κι ίσως να ‘σαι, μάνα αύριο μονάχη…
Δες σχετικές αναρτήσεις: