Στον Μίκη Θεοδωράκη
Πρωινό κάτω από το άρωμα της νερατζιάς
Ύφος του μικρού ραγισμένου ίσκιου
Όπως χύνεται στα μάρμαρα
Και πνίγονται οι ψυχές
Άλλη μια μέρα του ήλιου
Χώνεται στο κουρασμένο κοιμητήρι
Πάνω από τη θάλασσα
Λιάζεται ο σταυρός
Είναι πια εδώ
Εδώ κρύβεται
Σε πύρινα κορμιά
Και συζητά ακόμα
Σ` αυτά τα έρημα αμπάρια
Βλέποντας το αίμα που χάθηκε
Εδώ τον ακολουθεί το σώμα του
Εδώ και η γλώσσα
Και η αγέρωχη ερημιά της λέξης
Κάνει τη φλόγα φωνή
Αντίκρυ στην αρχέγονη αρμονία
Όταν το φως πέφτει
Και το φεγγάρι δεν υπάρχει
Και η ιερή ρίζα του θανάτου δεν υπάρχει
Ο θάνατος δεν υπάρχει
Εδώ πάλι γεννημένος
Στο πυρ του απείρου
Κάτω από τη γέρικη διαύγεια του κυπάρισσου
Στην υγρή του Σεπτέμβρη αθανασία
Μυρουδιές της ελιάς
Της λεμονιάς η νύχτα
Και το άηχο βλέμμα
Ψάχνοντας
Στην όχθη της άλλης ύλης
Τη μέλλουσα φύση
Και νόον ἔγνω
Και αερούδι ξωτικό
Τρυφερό της σάρκας
Απ` τα καθάρια Λευκά Όρη
Ώσπου ακούει ο ήλιος
Το τραγούδι
Μέχρι τα μέσα της φωνής
Να κατρακυλά σαν πέτρα
Στο άσπρο φως της παραλίας
Ο Κώστας Γουλιάμος είναι ποιητής, συγγραφέας, πρ. Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και Επίτιμος Καθηγητής σε πανεπιστήμια της Κίνας.