Συλλυπητήρια που λάβαμε στο email του mikisguide, για την αποδημία του Μίκη Θεοδωράκη και αναρτήσαμε εδώ.
Αγγελική Πολυκράτη
Άνεμος για τον χαρταετό του…
Και είναι στιγμές μοναδικές σαν αυτή, που σκέφτεσαι και ομολογείς στον εσωτερικό σου εαυτό: “Και τώρα τι θα γίνει;”. Αγωνία και φόβος για το τι θα ξημερώσει, για το ποια θα είναι η νέα πορεία που μέλλει να χαραχτεί.
Ο δικός μας Μίκης έφυγε. Ο άνθρωπος που τον κινούσε ολόκληρο ο ρυθμικός παλμός της ψυχής του, όταν δάμαζε με μια τρυφερή επαναστατικότητα τις νότες, θα συναντήσει τώρα τον Μάνο όλων μας και θα τραγουδήσουν μαζί ξανά την Αθανασία.
Ο Παρθενώνας σήμερα (2/9/2021) ραγίζει. Ο καιρός κλαίει.
“Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού”, απαγγέλλει ο ποιητής.
Και με τη συνθετική του πνοή ο μεγάλος Έλληνας φυσά την αιωνιότητά του, την αιωνιότητα όλης της Ελλάδας.
Ο δικός μας Μίκης, ο Μίκης όλων των ανθρώπων και όλων των λαών, έφτασε την Ελλάδα σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του κόσμου, αυτής της γης.
Ο Μίκης της Ελλάδας εξορίστηκε.
Ο Μίκης μας βασανίστηκε, όμως ο Ήλιος της Δικαιοσύνης -το είπε και ο ποιητής, το έγραψε και ο συνθέτης- είναι νοητός.
Αν η Ελλάδα είχε φωνή θα ήταν του Μπιθικώτση και της Φαραντούρη.
Αν η Ελλάδα είχε ψυχή θα ήταν του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου. Κι αν η Ελλάδα είχε κάποτε έναν συνθέτη να δώσει πνοή στη ψυχή της και να εκπνεύσει μέσα της, να μετουσιώσει την ποίηση σε ύμνο, σε ζωή, αυτός ήταν ο Μίκης.
Ο Μίκης όλων μας, ο Μίκης όλου του κόσμου.
“Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
στο αγιάζι των λειμώνων στη μόνη ακτή του κόσμου
που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!”
Η Ελλάδα είναι ο Μίκης.
Μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι.
Τόση προίκα και μείναμε φτωχοί. Το αύριο θα ξημερώσει χωρίς τον δικό μας Μίκη.
Μα όταν θα θωρούμε τον Παρθενώνα, θα ακούμε τις Καρυάτιδες να μας τραγουδούν το Άξιον Εστί.
Σ’ αυτό το περιγιάλι το κρυφό, ο δικός μας Μίκης ήταν, είναι και θα είναι για πάντα ο αγωνιστής και συνάμα ο ερωτικός Ζορμπάς μας.
Σ’ ευχαριστούμε
που ήσουν Έλληνας,
που ήσουν άνθρωπος αυτού του κόσμου.
Άξιος εστί, δικέ μας Μίκη,
πατέρα όλων μας.
Anastasia Kostopoulos
TRIBUTE POEM FOR THEODORAKIS
Mighteth THE POEM holdth the need,
To nurture the soul amongst this greed.
For what has it more that flowers don’t meet,
Nor does the ocean, the sun or even the seed.
A word, a line,
An image conveyed.
Seen only through lenses,
The heart has arrayed.
A verse, a rhythm,
A musical note.
Composed in a way,
The Soul only votes.
Mikis He Was
The Psira The Tool
A Talent No Other
Not even by Rule
He grasped each moment
Expressed it right then
And flourished it into
Mankind’s Hope, Yes, Amen!
For Music it is, but Truth is its core,
Beauty its essence, Expression its role.
Giveth exposure of Merit and Might,
Embellishes Life into more than Delight.
May He Rest in Peace.
Evi Tsitiridou
Κατευόδιο
Αγρίμι κόσμο γύρισε, μαζί του εμετρήθη,
μονάχο αντιπάλεψε τη δόξα και τη λήθη.
Στα νύχια κράτησε μυρτιά, στο στόμα σταμναγκάθι,
στα όρη, στ’ άγρια βουνά το ζώσανε τα πάθη.
Αγρίμι τάισε ψυχή φτωχούς και διψασμένους
και πότισε ροδόσταμο στρατιές αδικημένους.
Φωτόσπαθα τα μάτια του, τα ζάλα του σφραγίδες,
τα μπράτσα του ξεχείλιζαν ονείρατα κι ελπίδες.
Αγρίμι σήκωσε φωνή, τραγούδι διαμαντένιο
τον έρωτα κοινώνησε σε τάσι μπακιρένιο.
Και σαν τη ζήση χόρτασε, σφραγίζει την καρδιά του
και μπάρκαρε στα κύματα να βρει τα γονικά του.
Καράβι μαυροκάραβο στης Κρήτης στο μουράγιο
στ’ αγρίμια τ’ άλλα μήνυσε να κάνουνε κουράγιο.
Ρακόμελο τρατάρισε το φάρο στο λιμάνι,
το Φως δεν εφοβήθηκε ποτέ πως θα πεθάνει.
ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΖΑΦΕΙΡΑΤΟΥ
Συλλυπητήρια στην οικογένεια, την Ελλάδα και την οικουμένη! Πάντα στη μνήμη, την ψυχή και την καρδιά μας! Αθάνατος!
Νάνσυ Κουρτερίδου
ΑΕΝΑΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!!!!!!!!!!!!!!
Καημένη ΕΛΛΑΔΑ έγινες φτωχότερη ή η ΑΠΟΥΣΙΑ σου θα γίνει η πιο δυνατή παρουσία ΣΟΥ;;;
Ευχή μου το δεύτερο, ως επανεκίνηση επαναφοράς των παναθρώπινων αξιών που μας δίδαξες, μέσα απο τη βιωτή σου και τα έργα σου, απο εμάς τους έρποντες και χαμένους στη δίνη των καιρών νεοέλληνες.
Μόνο τότε θα σε έχουμε τιμήσει όπως ΣΟΥ πρέπει !!!
ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΛΑΜΑ
Συλλυπητήρια
Μίκη Θεοδωράκη σε ευχαριστούμε που υπήρξες και που ήσουν Έλληνας !
Κατσιρίκου Ανθή
Μίκη μας. ήσουν η Ελλάδα ολόκληρη. Μέσα στις φλέβες σου, στο DNA σου είχες την Ελλάδα. Αυτό μας μετάγγισες. όσο μπορέσαμε να πάρουμε. κάθε φορά που σε ‘συναντάμε” δεν ακούμε τραγούδια, δεν βλέπουμε συναυλίες, δεν διαβάζουμε συνεντεύξεις και θεωρητικά κείμενα, όχι.
Ζούμε τη συμπαντική αρμονία που οραματίστηκες, κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή μαζί σου, με όποιο μέσο: μουσική, τραγούδια, συνέντευξη, φωτογραφίες, βίντεο.
Τη συμπαντική αρμονία, αυτό, τίποτα άλλο.
Ευχαριστούμε Μίκη για αυτό που έκτισες μέσα μας. Συγγνώμη που μπορέσαμε τόσο λίγα….
Χριστίνα Π.
Σιωπή…
Μόνο σιωπή.. όπως φαίνεται πως ήθελες.
Μόνο σιωπή.. γιατί κάθε λέξη είναι φτωχή σήμερα.
Μόνο σιωπή.. γιατί η θλίψη, μας κυριεύει.
Μόνο σιωπή.. γιατί η ξαστεριά είναι μεγάλη από μόνη της.
Μόνο σιωπή.. για να θυμόμαστε, για να γινόμαστε λίγο καλύτεροι, για να πάμε λίγο ψηλότερα..
Καλό ταξίδι Μίκη..
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΔΕΚΆΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΛΟΓΙΣΤΗΣ
Πατέρα, Γίνε Άστρο που Μας Οδηγείς στο Σύμπαν το Δικό ΣΟΥ!
Ορφανά από την Ύπαρξη ΣΟΥ, Πλουτοφόροι από το Πέρασμα σου,
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ακόμη ΚΑΙ οι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ
Γραμματείς και οι Φαρισαίοι!…….
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ Π Α Τ Ε Ρ Α………
ΜΑΡΙΑ
#ΑΘΑΝΑΤΟΣ #Μίκης_Θεοδωράκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης κράτησε τη Ζωή του για να μας οδηγήσει στο ξέφωτο των Ιδεών της Λευτεριάς του Πνεύματος του Ελληνικού και της υπέρτατης ελπίδας να κρατηθούμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με κεφαλαία γράμματα …
ως Ζορμπάδες νικητές να πορευόμαστε εν ζωή τραγουδώντας και χορεύοντας με το πνεύμα και τη ψυχή μας,
να τρομάζουμε τον Θανάτο και τη σήψη του όπου κι αν τα συναντάμε,
για να μπορούμε στο τέλος της ημέρας ο καθένας μας ν΄αναφωνεί το,
✣ TΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Γιώργος Τσιλιάκος
καλό ταξίδι
σου το χρωστούσε η ζωή
να φύγεις με ηρεμία
και στο λαό που σκέφτεται
να γράψει ιστορία
να ξανάρθεις Μίκη
σε χρειάζεται ο λαός και η μουσική
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΣΠΥΡΟΣ ΑΛΕΞΕΛΛΗΝΟΣ- ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ……..
ΧΑΙΡΕ ΜΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ
ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΗ
τώρα που πας στους ουρανούς
να γνωρίσεις τους πολλούς
πρεσβευτές που εκεί ψηλά
έχουμε από παλιά.
———————
Εφυγες από κοντά μας
κι η γενιά σου απ’ την γενιά μας
και πέρα από δυο παιδιά
άφησες κληρονομιά
στον Ελληνισμό τους ήχους
που έπλασες, που με τους μύθους
και τους ήρωες της φυλής μας
συνοδεύουν στην ψυχή μας
και στον νου και στην καρδιά μας
τα αψηλά ιδανικά μας
για ένα πολιτισμό
πιότερο πνευματικό,
που όταν ένας θα πονά
χίλιους τρείς για συντροφιά
θα του φέρνει κι αγγελούδια
να του λένε τα τραγούδια
που ‘γραφες για να ‘χει ελπίδα
εις τα βάσανα η πατρίδα.
Είχες το λοιπόν ψυχή
μέσα σου ηρωϊκή,
πρότυπα αγωνιστικά,
γνήσια Ελληνικά,
που ζητούν απ’ τον καθένα
να μην σκύβει μπρος στο ψέμα
και το άδικο και εμπρός
να βγαίνει σαν αρχηγός
όταν δεν υπάρχει άλλος
δίπλα του ήρωας μεγάλος.
Κι ήρωας έγινες κι εσύ
όταν να το απαιτεί
είδες η στιγμή, γιατί
ήρωας σε διαρκή
επιστράτευση κανένας
δεν μπορεί να είναι κι ο ένας
πρέπει να αντικαθιστά
κάποιον άλλον στη φωτιά
κι αυτό το πνεύμα είχε
η μουσική σου που παρείχε
σ’ όλων την ψυχή βενζίνη,
μπουρλοτιέρης για να γίνει
ακόμη και ο πιο δειλός,
μα κι ο πλέον ταπεινός,
που του γέμιζε η διάνοια
άξαφνα με περηφάνια
που μιλούσε Ελληνικά
κι άκουγε τα θεϊκά
λόγια των τραγουδιστών σου
να καλούν με τον αυλό σου
όλοι να δώσουν «παρών»
κι αίμα στο Ελληνικό
πνεύμα, που να ναρκωθεί
σαν πηγαίνει, μια μπορεί
νότα σου να τ’ αφυπνίσει
δια να ανδραγαθήσει,
μια που απ΄ τον ηρωϊσμό
τον παλιό, μαγνητισμό
και ο νέος αποκτά
άνθρωπος και τη δουλειά
κάνει αυτή ο Ελληνισμός,
που με ήρωες διαρκώς
και αγίους προμηθεύει
τον κόσμο όλο που υποφέρει
που δεν έχει ιστορία
ήρωες , άγιους και την μία
μετά την άλλη γεννά
δεσποτεία στην σειρά.
Με του Απόλλωνα την λύρα
τώρα Μίκη μου στην χείρα
δύνασαι να διευθύνεις
των ουράνιων σφαιρών
την δονούσα μελωδία,
με καμπάνες εκκλησιών
που ομοιάζει ο αντίλαλός τους
στην αιώνια γιορτή
όπου οι δίκαιοι συρρέουν
μετά θάνατον, μαζί
όλοι για να κοινωνήσουν
κείνα που οραματιζόταν,
δικαιοσύνη και αγάπη
που στη γη δεν τα γευόταν
και ως δονείται όλο το σύμπαν
σαν από μια καρδιά
όλο να παίρνει ενέργεια
που ποτέ δεν σταματά
θα γυρνάς και θα διευθύνεις
τα κρουστά των ουρανών,
μα κι αν ήτανε να μείνεις
δίχως μέσο μουσικό
θα αρκούσε η θωριά σου,
των χειρών σου το άνοιγμα,
που με την κορμοστασιά σου
ήσουνα παράδειγμα
μουσικού σε ώρα μάχης,
που αψηφώντας τα εχθρικά
βόλια κάνει όσους ακούνε
να σκορπούν παλικαριά.
Κι όπως με ήχους σαλπίγγων
της Ιεριχούς τα τείχη
έπεσαν, σάλπιγγα εσύ
ήσουνα που καταρρίπτει
κάθε εμπόδιο που σηκώνει
ο εχθρός της ανθρωπιάς,
που στρατός της είν’ τα πλήθη
τα άοπλα της εργατιάς,
κάθε τείχος που χωρίζει
δεξιούς κι αριστερούς,
τους αρχόντους, τους πλουσίους
από τον κόσμο, απ’ τους πτωχούς,
μα κι αυτούς στην αμαρτία
που ‘ναι μέσα βουτηγμένοι
κι όταν Μίκη σε ακούγαν
νοιώθαν μεταμελημένοι.
Συ μαέστρο μου των ζώντων
που ήσουν ο εμψυχωτής,
η ψυχή σου που ενέργειας
ήτανε και μουσικής
διαρκής πηγή, στα ουράνια
μην μου μείνεις σαν αστέρι
που κοιτά κάτω τον κόσμο,
μα ρυθμούς για να χορεύει
στείλε προς το σύμπαν όλο
και δια να τραγουδά,
άστρα δεν είμαστε σκόρπια,
μα όλα μία συντροφιά.-
ΣΠΥΡΟΣ ΑΛΕΞΕΛΛΗΝΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ
Κτηνίατρος
Μίκη, σε θαύμασα για έναν ολόκληρο μήνα τον Αύγουστο 1977, στο θέατρο Λυκαβηττού. Κάθε βράδυ οκλαδόν δίπλα στο podium, καθότι εσύ μας έβαζες μέσα, όλους εμάς τους εφήβους τσαμπατζηδες, κ μας έβαζες να καθόμαστε γύρω σου, οκλαδόν. Μουσικά κ πνευματικά μας εθρεψες. Καλό ταξίδι σου, στον Γάλατα Χανίων.
Σπυριδούλα Παπαδημητρίου
Συλλυπητήρια
Είναι ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας ένα στήριγμα ένα παράδειγμα προς μίμηση για τους νεώτερους. Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Συλλυπητήρια
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του, πολύ σημαντικό το έργο του διεθνώς υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες με μεγάλη προσφορά για τη χώρα μας!!
Ας είναι ελαφρή το χώμα που θα τον σκεπάσει!!
Θεωρώ ότι δεν πρόκειται να ύπαρξη άλλος σαν και αυτόν!!
Μαρία Κληματσάκη
Συλλυπητήρια
Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στην απώλεια μιας σπουδαίας φυσιογνωμίας, όπως είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Και γράφω σκόπιμα “είναι” γιατί έχει τόσο μεγάλο και πολυεπίπεδο έργο , που θα μείνει η μνήμη του αιώνια, στις καρδιές και στο μυαλό μας!! Αθάνατος !!
Σιμήρης Γιώργος
ΣΥΛΛΗΠΗΤΙΡΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Φεύγεις Μεγάλε Έλληνα…Εσύ που μελοποίησες τον δεύτερο Εθνικό ύμνο το ”Άξιον Εστί”μιας πατρίδας που τόσο αγάπησες, μιας πατρίδας που σ΄έδιωχνε,, σε χτύπαγε, σε βασάνιζε, σε συκοφαντούσε, σε λοιδωρούσε, σε προπιλάκιζε, σε εξόριζε, σε πέταγε σ΄ερημονήσια. ”Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται…” Κι η σωρός του σήμερα ”γιγάντιο φλάμπουρο επάνω από μας που την υμνούμε με ψυχή αναμένη”.
Erato Triantafyllidi
Κοινό πένθος
Τετέλεσται.
Μετά πνευμάτων Δικαίων Τετελειωμένων πλέον…
ΣΕΒΑΣΤΗ ΦΛΟΚΑ
Συλλυπητήρια
Σπουδαίος Άνθρωπος Σπουδαίος Έλληνας, σε ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες, οι μουσικές σου θα μας συνοδεύουν για πάντα, οι πράξεις σου οι αγώνες σου και τα λόγια σου οδηγός για τις επόμενες γενιές, όμορφη πόλη χωρίς εσένα αλλά με σένα στις καρδιές μας καλό ταξίδι
Χαράλαμπος Καραβάνος
Δεν χρειάζεται…..
Κι οπού κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο, κάνει και κλαίσιν και γελού τα μάτια των αθρώπω”.
“Ερωτόκριτος”
Εσύ μίλησες ποικιλότροπα.
Καλοστραθιά σου……. Σύντροφε!!!!!
Άννα Μακροστέργιου
Ευγνωμοσύνη
Γίγαντα Μίκη μας, μας έφυγες, ωστόσο μας άφησες πίσω αμέτρητες ώρες από μουσικάρες, συνεντεύξεις, βιβλία και φωτογραφίες που θα μας συντροφεύουν για το υπόλοιπο της ζωής μας. Καλό ταξίδι, Υπέροχε! Σε ευχαριστούμε όχι μόνο για τα παραπάνω, αλλά και γιατί μας έμαθες (πώς) να αγωνιζόμαστε για όσα έχουν αξία.
Γεώργιος Αναστασάκης ποιητής
“Θερμά συλλυπητήρια”
Θερμά συλλυπητήρια για τον πατέρα όλων των Επαναστατημένων,όλων των αδικημένων,αλλά βέβαια και όλων Ελλήνων…Τον Αγαπημένο μας Μίκη…
Υπό την επήρεια της είδησης του θανάτου του Ήρωα και μουσικού ογκόλιθου, αναζήτησα μια φωτογραφία που συνυπάρχουν ο εκλιπών,ο Οδυσσέας Ελύτης,και ο Γιάννης Ρίτσος και το πρώτο τετράστιχο δεν άργησε να γραφτεί από την πένα μου… Σας το παραθέτω αυτούσιο…
Και να’ βρισκόμουν σε γωνιά
δυσμάς του παραδείσου
κρυμμένος σε μια λεμονιά
Απρίλη σαν ανθίσουν
σαν τσαλακώνουν και πετούν
χαρτιά να τα συλλέγω
( εγώ! που στις οδούς χαρτιά όποιον πετάει ψέγω!)
Και σε λεβέτι από χαλκό
τρεις μέρες να τα βράζω
ένετο απόσταγμα εκλεκτό
δυό στάλες να συνάζω
σε κάθε κόρης την αχλή
μια κάθε αυγή να βανω
τ’άξαντο της γραφής μαλλί
ν’ αξιωθώ να ξάνω
Γ.Ε.Α 2/9/2021
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΩΔΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α
Με βαθιά συγκίνηση ο Σύνδεσμος μας και το Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων απευθύνουν το ύστατο Χαίρε στον μεγάλο δημιουργό της πολιτιστικής μας ανάτασης, στον θαρραλέο μαχητή, στον πρωτοπόρο καλλιτέχνη, στον Ουρανο-Μίκη. Το όραμά του για κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη αποτυπώθηκε στο απαράμιλλης καλλιτεχνικής σπουδαιότητας και πολύμορφο μουσικό του έργο. Αυτήν την παρακαταθήκη του ακολουθούμε στοιχιζόμενοι πίσω του, αφήνοντας στην άκρη τα μικρά και ασήμαντα. Από τον αρχαιότερο και σημαντικότερο χώρο του πολιτισμού και της μουσικής εκπαίδευσης, την “Όμορφη Πόλη”, το Βενιζέλειο Ωδείο θα κρατά πάντα την “Λαμπάδα Ψηλά”, όσο κι αν “η νύχτα έπεσε”, οι δρόμοι δεν θα χαθούν! Η πρώτη καλλιτεχνική παρουσία του Μίκη διευθύνοντας τη Χορωδία Χανίων, σε ηλικία 26 ετών το 1951 στο Ωδείο μας, θα κρατήσει φωτεινούς τους δρόμους της εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής μας δραστηριότητας.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Μίκη, θα ζεις πάντα στις ψυχές μας!!
Εκ του ΔΣ Ο Πρόεδρος Αντωνογιαννάκης Ιωάννης
Σταυρούλα Μαρκουλάκη
Κατευόδιο στον Μίκη
Συλλυπητήρια στην Ελλάδα ολόκληρη που έχασε τη δυναμικότερη φωνή της στις γειτονιές του κόσμου. Αντίο Μίκη! Σημάδεψες τα νιάτα μας, έγραψες ιστορία πιασμένη χέρι-χέρι με την ουράνια μουσική σου. Ήσουν ό,τι μεγάλο γέννησε ο 20ος αιώνας! Θα ζεις, για πάντα θα ζεις.
Κωστας Θεοδωρόπουλος
Καλο ταξιδι στην αιωνιοτητα. Σε ευχαριστουμε για ολα.
Ελένη Μαχαίρα
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΈΤΑΓΜΑ.
Στα Μαύρα Ντύθηκε η Αντίσταση
Και η Μουσική Πενθεί.
Οι Νότες όλες Σωπασαν
Και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης
Κλαίει και Θρηνεί.
Τα Χέρια Όλα Σφίχτηκαν
Να Αντέξουν
Την Απώλεια Αυτή.
Σαν τον Δρόμο του Αρχάγγελου
Θέλησες να Διαβείς.
Γιατί τον Χάρο
Ποτέ σου Δεν Φοβήθηκες
Μα στα Περβόλια
Εκεί! Στους Ανθισμένους Κήπους
Τον Εκάλεσες!
Αντάμα να Χορέψετε
Κρασί να Πιείτε
Να Τραγουδήσετε Μαζί.
Μα Αν το Όνειρο μου Θυμηθείς
Σε Παρακαλώ!
Έλα σαν Χελιδόνι
Να με Βρείς.
Πώς τη Ζωή μου
Να Κρατήσω
Εσύ ο ΑΞΙΟΣ!
Έλα να μου Πείς.
Για Εμένα θα είσαι Πάντα το Σύμβολο του Ηθικού Αγώνα. Στο Καλό.
Μαρία Στρατάκη
Αγαπημένε μας Μίκη…
Ο Μίκης…Τραγούδησα τη Ρωμιοσύνη στα 14 και αυτό ήταν η αρχή που τελειωμό δεν έχει…Ο Μίκης είναι ο ήχος του τόπου μας , κομμάτι μας παντοτινά.Αυτα τα χέρια, φτερά, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ! Σπούδασα μουσική γιατί με ενέπνευσε,με καθοδήγησε χωρίς να το γνωρίζει!Αθάνατος ,για πάντα μαζί μας!
Μαρία Παπακωστα
Ο ΜιΚυ ο επίγειος Θεός ζει & θα ζει πάντα
Μίκυ με έμαθες μουσική αγάπησα το πιάνο που διδαχτηκα εξ αιτίας σου Μίκυ με έμαθες τι σημαίνει επανάσταση μέσα από τα τραγούδια σου τα βιβλία σου αλλά & το τρόπο ζωής σου μια ζωής που μόνο έδινε για να μπορούν οι επόμενοι να ζουν ελεύθερα να μη δειλιάζουν & να μάθουν & αυτοί που δε κατάφεραν να μορφωθουν τι σημαίνει ποίηση ίσως & συμφωνική Μίκυ με έμαθες να ζω ελεύθερα Μίκυ με έμαθες να μη φοβάμαι να διεκδικήσω την ελευθερία αφού εσύ όλη σου τη ζωή δε τη διεκδικούσες απλα Τη κατακτουσες με όποιο τρόπο με βασανιστήρια θυσίες προσωπικές αλλά & εις βάρος της υγείας σου Δε το έκανες για σένα αλλά για εμάς Μίκυ με έμαθες να είμαι ιδεαλιστρια σε ένα κόσμο που ποδοπαταει τις ανθρώπινες αξίες & ιδανικά Μίκυ με έμαθες να παλεύω για αυτό & να μη δειλιαζω
Μίκυ ήσουν η λατρεία του μπαμπά μου που έφυγε νωρίς όμως & ο ίδιος πήρε όλα τα παραπάνω από εσένα & μου τα μετέδωσε
Μίκυ σε έβλεπα που εβγαινες στο μπαλκόνι που ήταν απέναντι γωνία από το πατρικό σπίτι του μπαμπά & ζούσαν οι παππούδες μου όταν ήμουν μικρή (είμαι πια 43) Ενώ ήσουν θεόρατος δε φοβήθηκα ποτέ ήσουν τόσο γλυκός Αυτό το θεόρατο ύψος παρέπεμπε μια προστασία, μια μεγάλη αγκαλιά για όλους & από το αληθινό χαμόγελο σου έβγαινε μόνο αλήθεια
Μίκυ μεγάλωσα μαζί σου πήγα σε πάμπολλες συναυλίες σου αφιερωμένες σε σένα πολλές φορές ήσουν παρών & ο ίδιος & συμμετείχες Στην αρχή με το μπαμπά μου μετά με άλλες παρέες Μίκυ πάντα στα club όταν πήγαινα φοιτήτρια τελείωναν με το Ζορμπα & όλο το club γινόταν μια μεγάλη αγκαλιά χορεύοντας συρτάκι εξ αιτίας σου Αυτή τη μεγάλη αγκαλιά όλης της γης, αφού Ζορμπά έχει χορέψει όλη η γη & έφτασε η Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου εξ αιτίας σου εσύ την ενεπνευστηκες & την ενέπνευσες Την έκανες σύμβολο για τα ιδανικά της Ελλάδας μας
Μίκυ ήσουν ένας επίγειος Θεός με ταλέντο που άνθρωπος δε θα μπορούσε να έχει ποτέ ξανά αλλά & συγχρόνως ένας ρηξικελθρος άνθρωπος
που ήρθες στη γη ζώντας 10 ζωές σε μια για να εκπληρώσεις όλους τους στόχους σου όχι για σένα Για να γίνουμε εμείς καλύτεροι άνθρωποι
Μίκυ οι θεοί δε πεθαίνουν & εσύ θα ζεις πάντα στις καρδιές μας αλλά το έργο σου η μεγάλη παρακαταθήκη για την Ελλάδα που ονειρευόσουν ως ένας μεγάλος ιδεαλιστής θα ακούγεται εις τους αιώνας των αιώνων όχι μόνο στην Ελλάδα
σε όλη την Οικουμένη
Μίκυ σ αγαπώ & νομίζω δεν είμαι η μόνη θνητή που σε αγάπησε τόσο βαθιά & αληθινά είμαστε 3 είμαστε 1013 η μάλλον είμαστε όλη η Οικουμένη
Έτσι για να μη λησμονανε τη χώρα μας
Μίκυ με τι ψυχή με το πνοή τι πόθους & τι πάθος πήραμε τη ζωή μας λάθος & αλλάξαμε Ζωή;
Μίκυ σαν θυμηθείς το όνειρο μου σε περιμένω να ρθεις Καλή αντάμωση & νομίζω θα μας προστατεύεις & από τη γειτονιά των Αγγέλων
Με αγάπη ,μεγάλη ,ατλειωτη αγάπη
Μαρία Ν Παπακώστα
Petros Aloneftis
Ευγνωμοσύνη και αγάπη για τον μέγιστο των Ελλήνων
Μίκη μας,
Σε ευγνωμονούμε για την παρουσία σου στη ζωή μας που μας έδωσε τη δύναμη να νοιώθουμε την περηφάνια και την τιμή να είμαστε μέρος μιας κουλτούρας, μιας παράδοσης και μιας ιστορίας που το μεγαλείο της πολύ λίγοι μας έχουν κληροδοτήσει.
Θυμάμαι όταν μαζευτήκαμε γύρω από το ραδιόφωνο στη Λευκωσία ένα απόγευμα του Μάη του 1964 για να ακούσουμε για πρώτη φορά το ” Άξιον Εστί”. Σε ηλικία 12 χρονών τότε, ένοιωθα σαν να βρισκόμουν σε εκκλησία. Κανένας δεν μιλούσε. Μόνο άκουγαν με κατάνυξη.
Δυο χρόνια μετά, το 1966, ο πατέρας μου με πήρε στο στάδιο της πόλης για την πρώτη σου συναυλία στην Κύπρο. Δεν ήθελα να φύγω και θυμάμαι που πήρα το πρώτο αυτόγραφο, ένα από τα πολλά που είχα την τιμή να πάρω από τα χέρια σου. Μετά σε ακολουθούσα παντού όπου βρισκόμουν, Λονδίνο, Παρίσι, Χάβρη, Σαν Φρανσίσκο, Λος Άντζελες, Κάιρο, Βιέννη, Αθήνα και αλλού.
Το 1973, ήρθε η κορύφωση όταν με δέχτηκες στο διαμέρισμά σου στο Παρίσι όπου βρισκόσουν εξόριστος, με τόση φιλία. Θυμαμαι κάθε λέξη, κάθε κουβέντα κάθε βλέμμα που ανταλλάξαμε για περίπου μια ώρα. Η απλότητα και η ευθύτητα σου, η ικανότητά σου να εξηγείς τα πάντα με γλαφυρότητα, καθαρότητα και χωρίς φόβο ή πάθος. Δυναμικός αλλά σεμνός, επικός αλλά με λυρισμό. Ήταν η εποχή που παρουσίαζες τα “Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας” στο Bobino. Περίμενα να δω το πιάνο σου ανοιχτό και γεμάτο παρτιτούρες, αλλά ήταν κλειστό και συγυρισμένο. Μπορούσα να σε ακούω για ώρες, για μέρες αλλά μπήκε η κυρία Μυρτώ και είπε ότι ήταν ώρα να πιείς το τσάι σου και να ξεκουραστείς, οπότε κατάλαβα ότι μια απο τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου έπρεπε να τελειώσει εδώ.
Έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε το μνημειώδες μουσικό και συγγραφικό έργο που μας κληροδότησες και έτσι τη φυσική σου απουσία θα είναι πιό εύκολο να τη δεχτούμε. Δεν μπορώ να εξηγήσω με λόγια το τεράστιο και ανεξίτηλο σημάδι που άφησες στην ζωή μου και είμαι σίγουρος στη ζωή τόσων άλλων.
Ευχαριστώ που υπήρξες ένα τόσο σημαντικό μέρος της ζωής μας και που πλούτισες τη ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μας με την παρουσία σου.
Πέτρος Αλωνεύτης
Anápolis, GO
Brasil
Σωκράτης Γεωργίου
Παγκόσμιος
Άφοβος, ένας άνθρωπος που ανήκει σε όλο τον κόσμο. Καλο ταξιδι.
Δες ακόμα:
Σελίδα συλλυπητηρίων 3