Γράφει η Άννα Μακράκη Καρέλα
1/ Η επαφή μου με τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τις ατέλειωτες αφηγήσεις της θείας μου Μαρίνας Γερογιάννη και του αδελφού της Λευτέρη, για τα παιδικά χρόνια του Μίκη στον Γαλατά και τις μοναδικές στιγμές τους στο πατρικό του σπίτι. Και σαν διάβασα τους τόμους από τους ‘Δρόμους του Αρχάγγελου’ ‘ζωντάνευαν’ στο μυαλό μου εκείνες οι εικόνες από τον Γαλατά. Ύμνησε τον γενέθλιο τόπο, την Κρήτη, τον Γαλατά, τα Χανιά, την Ασή Γωνιά και… Από τις μουσικές του αναβλύζουν οι ρίζες και το κρητικό του αίμα, ο θρύλος του Θεοδωρομανώλη, των προγόνων, της οικογένειάς του. Ο Μίκης για εμάς τους Χανιώτες ήταν ο ήρωας, ο θρύλος, ο μύθος, το ταλέντο, ο αγωνιστής, ο επαναστάτης, ο εμπνευστής, ο παγκόσμιος συνθέτης , ο Έλληνας δημιουργός, ο δικός μας ουρανομήκης, ο μοναδικά αγαπημένος. Ρέει στις φλέβες μας….
2/ Στο σπίτι μας ακούγαμε τα τραγούδια του μέσα από δίσκους βινυλίου, το ραδιόφωνο, τις κασέτες. Αγοράζαμε τους δίσκους και τους παίζαμε στο πικάπ Dual. Τα ‘Θαλασσινά φεγγάρια’, όμως που αγόρασε ο μπαμπάς μας που λάτρευε τον Θεοδωράκη, βρέθηκαν στην μεγάλη κασέτα και έμελλε να την ακούμε καθημερινά στο αυτοκίνητο μας . Θυμάμαι όλα τα τραγούδια της κασέτας και τις λέξεις του Γκάτσου, λες και έχουν τρυπώσει βαθιά στα έγκατα της μνήμης μου. Η Μοσχολιού, η Φαραντούρη, ο Μπιθικώτσης, οι φωνές τους ηχούν στα αυτιά μου ξανά και ξανά.
3/ Σαν Μουσικός Παραγωγός στην ΕΡΤ Χανίων γνώρισα το έργο του, το συμφωνικό, το λαϊκό, το κινηματογραφικό, το ορχηστρικό, το συγγραφικό και το ανέδειξα με κάθε τρόπο μέσα από τις εκπομπές μου. Παρακολουθούσα ανελλιπώς την πορεία και την δημιουργία του. Τον μελετούσα μέσα από τα βιβλία, τις συνεντεύξεις, τις γραφές του. Οι μουσικές και τα τραγούδια, απαύγασμα της πολυτάραχης ζωής, της προικισμένης προσωπικότητας, της πολυδιάστατης δημιουργικότητάς του, έδεναν με τις στιγμές, τα γεγονότα, τα πάθη, τις χαρές, τις λύπες, τους καημούς μας. Οι ποιητές ‘μπήκαν’ στο στόμα μας, μας τους σύστησε ο Μίκης ντύνοντας το λόγο με τη μουσική του και η ιστορία της Ελλάδας γράφτηκε ξανά, μέσα από το έργο του. Εμπνευσμένος, ανεξάντλητος, αστείρευτος, ανήσυχος, οραματιστής, ονειροπόλος, πραγματιστής. Το φαινόμενο Μίκης, ο μεγάλος Έλληνας Θεοδωράκης!!! Σε ευχαριστούμε.
4/ Όταν τον Μάιο του 1991 ο Μίκης ήρθε στα Χανιά για να λάβει μέρος στις κορυφαίες εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου των 50 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης, ήταν η μεγάλη ευκαιρία μου να τον συναντήσω. Το ‘Πνευματικό Εμβατήριο’ σε ποίηση του Σικελιανού με τη σύμπραξη της Χορωδίας υπό τον Αντώνη Κοντογεωργίου και της Ορχήστρας της ΕΡΤ, την συμμετοχή των Μάνου Μουντάκη, Μαρίας Δημητριάδη, Πέτρου Πανδή κ.ά. υπήρξε το πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς. Οι βάρδιες των συναδέλφων τεχνικών δεν θα μου επέτρεπαν να ηχογραφήσω την πολυπόθητη συνέντευξη μαζί του, εγώ όμως ήμουν αποφασισμένη να βρεθώ κοντά του. Πρωί της 26 Μαΐου 1991 με περίσσιο θάρρος, θράσος και τεράστιο άγχος βρέθηκα στο καινούργιο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου αγκαλιά με ένα μπομπινόφωνο Uher. Στη διαδρομή προς το θέατρο το μπομπινόφωνο έγειρε στο πλάι και ‘τραυματίστηκε’, αλλά δυστυχώς έγινε αντιληπτό εκ των υστέρων. Έφτασα στο θέατρο, σταμάτησα την πρόβα, οδήγησα τον Μίκη και τους συντελεστές στα καμαρίνια του θεάτρου και όταν πάτησα το play το μπομπινόφωνο δεν ανταποκρίθηκε. Τι ντροπή!! Άνοιξε η γη και με κατάπιε. Ήταν τόσο άδικο που δεν πραγματοποίησα το όνειρο και έχασα την ευκαιρία να κρατήσω για πάντα τη φωνή του στο αρχείο μου και στο αρχείο της ΕΡΤ. Η Μαρία Δημητριάδη στενοχωρήθηκε πολύ από το ατυχές γεγονός και με παρότρυνε να βρεθώ την επόμενη μέρα στο ξενοδοχείο της στο Μάλεμε, για να μου μιλήσει….Το βράδυ, το κατάμεστο θέατρο ‘υποκλίθηκε’ στην μεγαλειότητα του έργου του. ‘Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο’. Και τότε και τώρα και πάντα, πόσο επίκαιρος ο στίχος του Σικελιανού!!!
Να είσαι καλά Μίκη!!!
ΑΝΝΑ ΜΑΚΡΑΚΗ ΚΑΡΕΛΑ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΕΡΤ ΧΑΝΙΩΝ