skip to Main Content

Μια μεγάλη έκθεση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: 08.06 – 31.07.2021

Επετειακή έκθεση για τα 96 χρόνια δραστήριας και δημιουργικής ζωής του Μίκη Θεοδωράκη. Η Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», που από το 1997 διαθέτει και αξιοποιεί το πλήρες αρχείο του συνθέτη που ο ίδιος της έχει εμπιστευθεί, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και υπό την αιγίδα και τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, θα τιμήσει τη μεγάλη αυτή επέτειο με μια έκθεση που σκοπό έχει να φωτίσει τις ετερόκλητες πλευρές της μουσικής και πολιτικής του παρακαταθήκης. Για πρώτη φορά, τα πρωτότυπα ντοκουμέντα του αρχείου του, τα οποία φέρουν το στίγμα ενός ολόκληρου αιώνα πλαισιώνονται από σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό και ψηφιακές εφαρμογές, στοιχεία που καταδεικνύουν τον όγκο και την ποικιλομορφία της προσωπικότητας και του έργου του μεγάλου Έλληνα.

Είσοδος ελεύθερη με Δελτία Εισόδου μετά από ηλεκτρονική κράτηση στο σύστημα του Μεγάρου για συγκεκριμένη ώρα επίσκεψης, μέχρι 30 άτομα ανά μία ώρα από τις 11:00 έως τις 19:00. Κάθε άτομο μπορεί να πάρει μέχρι 2 δελτία. Εκθεσιακός Χώρος του Συλλόγου “Οι Φίλοι της Μουσικής” & Φουαγιέ Ισογείου της Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης – 08.06 – 31.07.2021

Θα τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας.

Διάρκεια περιήγησης στην έκθεση: 45 λεπτά

Ο Μ. Θεοδωράκης σε προεκλογική περιοδεία στη Δραπετσώνα τον Φεβρουάριο του 1964 (επάνω) και (κάτω) σχέδια λογοτύπων για το ΕΑΣ (Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης), σημειώσεις πάνω σε πακέτα τσιγάρων και παρτιτούρες που παρουσιάζονται στην έκθεση.

«Τα εκθέματα προέρχονται από ένα αρχείο που ξεκίνησε να δημιουργείται το 1936 –όταν ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν μαθητής στην Τρίπολη και ήδη συνέθετε–, μέχρι σήμερα, το οποίο διαπιστώσαμε ότι κρύβει ακόμη άγνωστα στοιχεία. Αυτά μοιραζόμαστε με το κοινό που γνωρίζει μεν τον Θεοδωράκη, αλλά έχει ακόμη πολλά να ανακαλύψει», λέει στην «Κ» η Στεφανία Μεράκου, μουσικολόγος και διευθύντρια της Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής». «Και δεν είναι μόνο τα ντοκουμέντα, είναι κι αυτά που σηματοδοτούν. Μια επιστολή του συνθέτη από έναν τόπο εξορίας, μια φωτογραφία, μια μουσική σύνθεση, πάνω από 500 διακρίσεις, μετάλλια που του απονεμήθηκαν από αρχηγούς κρατών κ.ά.».

Η αλληλογραφία με την οικογένειά του είναι συγκλονιστική, όπως και εκείνη με τους Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Ρίτσο, Ραλλού Μάνου, Αλέξη Μινωτή, Μάνο Χατζιδάκι κ.ά. Δύο χειρόγραφα σημειώματα στο ίδιο φύλλο χαρτιού από δύο μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού, τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι, από την περίοδο της ηχογράφησης του «Επιταφίου», επίσης συγκινούν: «Μάνο, όπως συνήθως, συνέβη το 10%. Να με συγχωρείς. Αύριο το πρωί θα βρίσκομαι έξω έως τις 11 και μισή. Αν μπορείς έλα. Κάτσε και γράψε με την ησυχία σου. Γεια χαρά, Μίκης». Κι ακριβώς από κάτω η απάντηση: «Θα έρθω αύριο στις 10 περίπου. Η εργασία μου σήμερα ήτο μόνο ή άκρως αισθητική. Γεια χαρά, Μάνος».

Ο πλούτος του αρχείου εντυπωσίασε όλους όσοι εργάστηκαν: τη Βάλια Βράκα, μουσικολόγο και υπεύθυνη του Αρχείου Ελληνικής Μουσικής, που με τη Στεφανία Μεράκου είχαν την επιστημονική επιμέλεια της έκθεσης, την Ερατώ Κουτσουδάκη, αρχιτέκτονα – μουσειολόγο που ανέλαβε τον σχεδιασμό, τον Αλέξανδρο Χαρκιολάκη, διευθυντή Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», υπεύθυνο για τον συντονισμό.

Η οικογένεια

«Μου έκανε εντύπωση η αγάπη που είχε από την οικογένειά του. Ο πατέρας του τού έσωσε πολλές φορές τη ζωή. Υπήρχε μια τρυφερότητα στην οικογένεια, ανάμεσα στους γονείς και στον αδελφό του, Γιάννη Θεοδωράκη, αλλά και σύνδεση με την οικογένεια της γυναίκας του, της Μυρτώς, που επίσης υποστήριξε το ζευγάρι. Ο πατέρας του Θεοδωράκη μαζί με τη Μυρτώ πήγαιναν στον Ωρωπό για να τον δουν, δεν τους επέτρεπαν και όταν επέστρεφαν του έγραφε σημείωμα: “Μίκη, ήρθα πάλι αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να σε δω” ή “Σου έφερα το πακέτο με ένα βιβλίο”. Επίσης, υπάρχουν πολλά ντοκουμέντα και αλληλογραφία με τη δράση του στη δικτατορία, αλληλογραφία με ηγέτες του κόσμου. Εκείνη την εποχή ο Μ. Θεοδωράκης, με την πολιτική του ταυτότητα, ήταν σαν αρχηγός κράτους, ήταν η Ελλάδα».

Η κ. Μεράκου τονίζει ακόμη ότι ο πατέρας του συνθέτη ξεκίνησε να συλλέγει «τα τετράδιά του από το σχολείο, αργότερα τις κριτικές, τα αποκόμματα εφημερίδων τα οποία κολλούσε σε λευκές σελίδες κι όταν έφταναν τις 200-300 σελίδες τα έδενε σε βιβλιοδέτη. Σκεφτείτε ότι η περίοδος 1960-1965 είναι ένας τόμος, ενώ στις δεκαετίες του ’70 ή του ’80 ένας χρόνος μπορεί να είναι ολόκληρος τόμος. Ολα, ακόμη και τα σχέδιά του όταν ήταν πρόεδρος των Λαμπράκηδων, αλλά και το μουσικό του έργο, μαρτυρούν τεράστια αφοσίωση και μόχθο. Ο Μ. Θεοδωράκης εργάστηκε σκληρά, με πάθος και στόχους για όλα. Το αρχείο του καταλαμβάνει τέσσερις κινούμενες βιβλιοθήκες του βιβλιοστασίου και διαρκώς εμπλουτίζεται, ενώ του Σκαλκώτα, που επίσης είναι τεράστιας σημασίας και μουσικής διαφορετικού διαμετρήματος, καταλαμβάνει πέντε ράφια».

Η επίσκεψη στην έκθεση γίνεται κατόπιν ηλεκτρονικής κράτησης και διαρκεί 45 λεπτά. Όσο για τον τίτλο «Ο Γαλαξίας μου», προέρχεται από τα λόγια του συνθέτη: «Θεωρώ το μουσικό μου έργο ως ένα ενιαίο σύνολο. Άλλωστε επιδιώκω τα έργα της ίδιας περιόδου (και όχι μόνο) να ενώνονται σε μικρά σύνολα έργων (τραγούδια, συμφωνίες, όπερες) με κοινά μουσικά θέματα, ώστε να ταξιδεύουν στον χρόνο συντροφικά και όλα μαζί να αποτελούν μικρούς μουσικούς γαλαξίες».

Από την «Καθημερινή» 6/6/2021


Βίντεο – παρουσίαση

Back To Top