Την άνοιξη του 1990, ο Μίκης Θεοδωράκης, πραγματοποιεί σειρά συναυλιών στην Ευρώπη, μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα, την Μαρία Δημητριάδη και τη χορωδία της Ακαδημίας της Δρέσδης. Τα “μετασυμφωνικά” έργα του μεγάλου συνθέτη ταξίδεψαν σε 22 ευρωπαϊκές πόλεις. Η μεγάλη περιοδεία που διοργανώθηκε από τη Διεθνή Αμνηστία, ξεκίνησε στις 23 Απριλίου στη Δρέσδη (Γερμανία) ενώ η τελευταία συναυλία δόθηκε στις 27 Μαΐου στη Βιέννη (Αυστρία). Ενδιάμεσοι σταθμοί -πόλεις ήταν στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ισπανία.
”Επιφάνεια Αβέρωφ” και ”Raven” σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, ”Επιζών” σε ποίηση Τάκη Σινόπουλου, ”Κατάσταση Πολιορκίας” σε ποίηση Ρένας Χατζηδάκη (Μαρίνα), ήταν τα έργα «ποταμοί» του Μίκη Θεοδωράκη που παρουσιάστηκαν.
Σε συνέντευξή του ο Μίκης Θεοδωράκης θα δηλώσει: ”Θεωρώ το συμφωνικό έργο προϊόν της Κεντρικής Ευρώπης. Εμείς, οι της περιφέρειας, ερχόμαστε μετά τη συμφωνία. Προσεγγίζουμε προς τις συμφωνικές φόρμες διατηρώντας το λαϊκό στοιχείο. Τα έργα αυτά έχουν πολλές τεχνικές της συμφωνικής μουσικής διατηρώντας την ελληνική ταυτότητα και ιδιορρυθμία τους.”
Ο Ερμηνευτής Γιώργος Νταλάρας θα πει: «Η συνεργασία με τον Μίκη είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Κι αυτή η μουσική περιοδεία είναι μια ακόμη μουσική περιπέτεια, πρόκληση και δέλεαρ λόγω του μουσικού υλικού. Για δύο λόγους είμαι χαρούμενος: ο ένας είναι συναισθηματικός, διότι ο Θεοδωράκης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της μουσικής μου μυθολογίας. Και ο άλλος είναι καλλιτεχνικός, γιατί τα έργα αυτά ξεφεύγουν από τη μορφή του τραγουδιού και προσεγγίζουν τη μορφή του ορατορίου. Για μένα, λοιπόν, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα άσκηση. Πάνω από όλα όμως είναι τιμή και χαρά μου που θα τραγουδήσω υπό τη διεύθυνση του Μίκη, που είναι ο πιο σημαντικός πρέσβης της ελληνικής μουσικής κουλτούρας στον κόσμο».
Οι συναυλίες γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία, πράγμα που φαίνεται στα εκτενή δημοσιεύματα των σημαντικών ευρωπαϊκών ΜΜΕ.