Το 1981 ξεκινά μια νέα δημιουργική περίοδος για το Μίκη Θεοδωράκη

Μετά το 1981 ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει μια στροφή προς τη συμφωνική μουσική. Ενώ συνεχίζει να γράφει τραγούδια, δίνει βάρος στη σύνθεση της συμφωνικής μουσικής.

Τον Οκτώβριο του 1981 έγιναν βουλευτικές εκλογές μαζί και ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου και με το σύνθημα «Αλλαγή» θριαμβεύει, λαμβάνοντας την ψήφο του 48,07% του εκλογικού σώματος και 172 έδρες στη Βουλή και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας. Η ΝΔ περιορίζεται στο 35,87% με 115 έδρες, ενώ το ΚΚΕ εξασφαλίζει 620.302 ψήφους, το μεγαλύτερο ποσοστό 10,93% μετά την μεταπολίτευση – και 13 έδρες.

Υποψήφιος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, όπου και εκλέγεται βουλευτής στη Β’ εκλογική περιφέρεια Πειραιά. Ως συνεργαζόμενος όμως βουλευτής, δεν τα πήγε καλά στην συνεργασία του με την ηγεσία του ΚΚΕ.

Γράφει ο Παύλος Πετρίδης, στο βιβλίο του “Ο πολιτικός Θεοδωράκης 1940-1996”, Εκδ. Προσκήνιο, 1997 σελ. 323-4

“…Στη συνέχεια όμως το Π.Γ. φρό­ντισε και πάλι να περιορίσει το ρόλο του (Θεοδωράκη) και στο Κοινοβούλιο. Τα κατάλοιπα του παρελθόντος, οι ξεπερασμένες νοοτροπίες και οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις αρνούνταν και πάλι στον Θεοδωράκη να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο. Απλά και μόνο το όνομά του τους ήταν απαραίτητο:

-Πρέπει να πω ότι στο διάστημα απ’ το ’81 και μετά είχα μια πολιτική παρουσία στη Βουλή πολύ ισχνή. Οι αρμόδιοι για την Κοινο­βουλευτική ομάδα (ουσιαστικά το ΠΓ) δεν μου έδιναν τη δυνατότητα να υπερασπίσω ούτε ερωτήσεις ούτε επερωτήσεις. Τίποτα απολύτως. Μόνο ερωτήσεις β’ κατηγορίας που αφορούσαν τις συνοικίες. Στα μεγάλα πολιτικά θέματα με άφηναν απέξω. Ήταν μια δυσμενής συμπεριφορά με το γάντι βέβαια και με την κάλυψη της προσωπικής φιλίας που είχα με τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να απο­συρθώ πρόσκαιρα στο Παρίσι και να κάνω τη δεύτερη μεγάλη στροφή προς τη συμ­φωνική και τη μετασυμφωνική μουσική, όπως φαίνεται και από τον κατάλογο των έργων μου που συνέθεσα την περίοδο εκείνη: Την 3η, 4η, 7η συμφωνία, τα κατά “Σαδουκκαίων Πάθη”. Εφτά μέρη του “Κάντο Χενεράλ”, το “Ρέκβιεμ”. Παράλληλα πρέ­πει να πω ότι η συνεργασία μου με το ΚΚΕ άνοιξε τις πόρτες της καλλιτεχνικής μου παρουσίας κυρίως στην Αν. Γερμανία όπου μια και δεν υπήρχε πια εμπόδιο μεγάλες ορχήστρες, απ’ τις καλύτερες του κόσμου όπως είναι της Δρέσδης και του Βερολίνου, άρχισαν να παρουσιάζουν έργα μου, το “Κάντο Χενεράλ” , την 3η Συμφωνία”, τα “Κατά Σαδουκκαίων”, την “7η Συμφωνία”, τη “Λειτουργία για τα παιδιά που σκοτώ­θηκαν στο Πόλεμο”, το “Αξιόν Εστί” που μεταφράστηκε στα γερμανικά και παρου­σιάστηκε πανηγυρικά στη Λειψία με 500 εκτελεστές. Έτσι μειώθηκε η πικρία από τον εγκλωβισμό μου σ’ ένα κόμμα το οποίο αθέτησε τις συμφωνίες που είχαμε κάνει.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Θεοδωράκης λόγω της αδέσμευτης δημόσιας παρουσίας και δράσης του βρέθηκε συχνά αντιμέτωπος με τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΚΚΕ όπως είχε συμβεί παλαιότερα κατά τη δεκαετία του ’60, με την η­γεσία της ΕΔΑ και το κομματικό κατεστημένο της Δεξιάς. Στο πολιτικό προσκήνιο, στη φάση αυτή, η παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε αδιαμφισβήτητη. Στο χώρο της ανανεωμένης οπωσδήποτε Δεξιάς είχαν προκύψει ου­σιαστικές ανακατατάξεις.”

Πετρίδης Παύλος, Ο πολιτικός Θεοδωράκης 1940-1996, Εκδ. Προσκήνιο, 1997 σελ. 323-4

1981-10-21, Ορκομωσία στη Βουλή με τους βουλευτές του ΚΚΕ, Μ.Θ., Νάσης, Κόρακας, Αμπατιέλος, Φλωράκης, Φαράκος, Καλούδης

Photo:>

1981-10-21_Ορκομωσία στη Βουλή με τους βουλευτές του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη, Αντώνη Φαράκο, Αιμιλία Υψηλάντη, Καλούδης, Αμπατιέλο, Λουλέ