1.- Ποιος είναι για εσάς ο σωστός ορισμός της λέξης Πολιτισμός;
Μ.Θ. Η Πόλη, για να λειτουργήσει σωστά και δίκαια, ανακάλυψε την Πολιτική, με σκοπό να εναρμονίσει τις ανομοιότητες συνθέτοντας τις αντιθέσεις με στόχο το γενικό καλό, την πρόοδο και την ευημερία. Για να επιτευχθούν όμως όλα αυτά, χρειάζεται να βγει στην επιφάνεια η πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, που αρχίζει από κει που σταματούν οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου. Δηλαδή πέρα από τα όρια του φυτικού και του ζωικού κόσμου. Από κει που αρχίζει το «βασίλειο» του ανθρώπου. Όπου ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά άνθρωπος. Δηλαδή πολιτισμένος. Με άλλα λόγια η Πολιτική χωρίς Πολιτισμό, αντί να εναρμονίσει τις ανομοιότητες, αντίθετα τις οξύνει και αντί να επιτύχει την σύνθεση των αντιθέσεων, οδηγεί στην αποσύνθεση της ίδιας της Πόλης. Με άλλα λόγια στην ουσιαστική απαξίωση αυτού του ανυπέρβλητου επιτεύγματος, της ανθρώπινης κοινωνίας.
2.- Πιστεύετε πως στις μέρες μας περνάμε μια «κρίση» πολιτισμού;
Μ.Θ. Οπωσδήποτε ναι. Και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο. Κι αυτό γιατί η κυρίαρχη διεθνής ιδεολογία περιφρονεί τον ρόλο του πολιτισμού στην συγκρότηση της ανθρώπινης κοινωνίας. Καταργεί στην πράξη τα σύνορα ανάμεσα στο ζωώδες και το ανθρώπινο, καθώς αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν μια μηχανή που δημιουργεί και καταναλώνει αποκλειστικά υλικά αγαθά. Και μάλιστα με την γενίκευση-παγκοσμιοποίηση του Νόμου της Ζούγκλας, δηλαδή τον Νόμο του ισχυρότερου σε οικονομική και στρατιωτική ισχύ. Έτσι αντί της Αρμονίας (εναρμόνιση) επικρατεί το Χάος, δηλαδή η ψυχική, πνευματική και ηθική αποσύνθεση, που κάθε μέρα επεκτείνεται κατακτώντας ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά σύνολα έως ολόκληρους λαούς.
3.- Ο Δήμος Αργυρούπολης είναι ένας μικρός Δήμος, παρόλα αυτά προσπαθεί αρκετά στον τομέα του πολιτισμού. Πιστεύετε πως η τοπική αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να αναδειχθεί ως ένας καινούργιος και πολλά υποσχόμενος πολιτιστικός φορέας;
Μ.Θ. Εν τούτοις η παρακαταθήκη ηθικών και πνευματικών αξιών είναι απέραντη και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τις καταστρέψει, μιας και βρίσκεται –ως πολιτιστική κληρονομιά- μέσα σε κάθε ζωντανό και καλλιεργημένο άνθρωπο. Επομένως η κυρίαρχη λέξη που μας χρειάζεται σήμερα είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Ακόμα και σε προσωπική-ατομική βάση. Θα έλεγα μάλιστα συμβολικά, ότι εάν ένας και μόνο άνθρωπος μπορέσει να σταθεί ζωντανός και ακέραιος μέσα σ’ αυτή την γενικευμένη θύελλα που μας απειλεί, τότε το Κακό μπορεί τελικά να ηττηθεί. Όπως νικήθηκαν τόσες και τόσες καταστροφικές δυνάμεις που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα έως σήμερα.
Εάν λοιπόν ένας και μόνον άνθρωπος είναι ικανός να αντιμετωπίσει τη θύελλα, πόσο μάλλον ένα συμπαγές κοινωνικό σύνολο όπως λ.χ. η Αργυρούπολη, μιας και η ίδια δείχνει ότι προβληματίζεται και ότι ψάχνει να βρει τρόπους ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ώστε όχι μόνο ένας αλλά χιλιάδες άνθρωποι να παλέψουν μαζί με στόχο την υπεράσπιση του Ανθρώπου, κληρονόμου και δημιουργού πνευματικών και ηθικών αξιών.
4.- Ποια είναι η απάντηση σας , σε αυτούς που επιμένουν ότι πολιτισμός στις μέρες μας είναι μονάχα αυτό που έλκει το μεγάλο κοινό και κάνει εισπράξεις;
Μ.Θ. Από όσα εξέθεσα πιο πριν, νομίζω ότι φαίνεται καθαρά ότι τοποθετώ τον πολιτισμό σε τέτοια μεγέθη και ύψη, ώστε η αξία του να είναι ανυπολόγιστη. Αν μπορεί να υπάρξει χρηματική αξία για τον αέρα που αναπνέουμε, τότε μπορεί να υπάρξει και χρηματικό τίμημα για τον πολιτισμό. Και μόνο η λέξη «εισπράξεις» μάς οδηγεί πέρα από τα σύνορα της αληθινής ανθρώπινης κοινωνίας.
5.- Πιστεύετε πως η πολιτική είναι συνυφασμένη με τον πολιτισμό;
Μ.Θ. Μίλησα πιο πριν γι’ αυτό.
6.- Ποιο είναι το κύριο πρόβλημα του σύγχρονού πολιτισμού; Και αν υπάρχει κάποιο, εμείς ως απλοί πολίτες μπορούμε να αλλάξουμε κάτι;
Μ.Θ. Ας περιοριστούμε στον πνευματικό και καλλιτεχνικό πολιτισμό, που αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού.
Εδώ έχουμε τα έργα της παράδοσης, λαϊκά και λόγια, όπως έχουμε και κείνα των σύγχρονων πνευματικών δημιουργών.
Από την άποψη αυτή δεν υπάρχει ούτε κρίση ούτε πρόβλημα. Αλλά μόνο πλούτος. Επομένως το πρόβλημα δεν υπάρχει στην Τέχνη αλλά στην Κοινωνία. Κι αυτό όταν -όπως συμβαίνει σήμερα- η Κοινωνία δεν «βλέπει», δεν «ακούει», δεν «γνωρίζει». Δηλαδή είναι αδιάφορη, γιατί προφανώς κάποιοι της έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου με διάφορα καταναλώσιμα δήθεν καλλιτεχνικά υλικά που κάνουν «εισπράξεις» δηλαδή εξυπηρετούν τον γενικό νόμο της κοινωνίας της ζούγκλας. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να λειτουργήσει και πάλι η μαγική λέξη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
Σήμερα η γνήσια, η ζωντανή, η αληθινή Τέχνη κάθε είδους βρίσκεται μπροστά στα πόδια του κάθε ανθρώπου, της κάθε κοινωνίας, του κάθε λαού, σαν μια απέραντη θάλασσα από πεντακάθαρα κρυστάλλινα λαχταριστά νερά και όμως λίγα μέτρα πριν από την «ακτή» οι άνθρωποι υποφέρουν από δίψα, γιατί δεν την βλέπουν. Αποξηραίνονται και τέλος ό,τι καλλίτερο έχουν μέσα τους πεθαίνει από την ξηρασία, γίνεται ένα ξερό κούτσουρο στη διάθεση των ισχυρών, μιας και η λογική της απόλυτης εκμετάλλευσης κάνει αναγκαία για τα σχέδια αυτών των ισχυρών τον μετασχηματισμό του Ανθρώπου-Ανθρώπου σε Άνθρωπο-Κούτσουρο.