Εικόνες και ήχοι (video), θύμησες, πρόσωπα, αγωνίες, τραγούδια, φωνές και σκέψεις τωρινές…
«Μ’ αγώνα και θυσία γράφεται η ιστορία».
Το ανεξίτηλο μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973, όπως το εξέφρασε ο μεγάλος δάσκαλος Μίκης Θεοδωράκης, εγγράφηκε στην συλλογική μνήμη και συνείδηση του Ελληνικού λαού.
Το «Πολυτεχνείο» αποτελεί το κορυφαίο γεγονός της μεταπολεμικής ιστορίας μας, που άνοιξε τον πολιτικό δρόμο της νεότερης Ελλάδας.
Πραγματοποιήθηκε από την πολιτική πρωτοπορίας της εποχής, την οποία αποτελούσαν οι αντιστασιακοί που δεν βρίσκονταν στην φυλακή και την εξορία κείνη την περίοδο.
Πραγματοποιήθηκε από τους όρθιους και τους ανυπότακτους και όχι τους υποτακτικούς, τους συμβιβασμένους και τους αδιάφορους. Από τους λίγους Έλληνες και όχι από τους πολλούς!
Πραγματοποιήθηκε από τους ανώνυμους λαϊκούς, τους πολιτικοποιημένους νέους, τους φοιτητές, τους εργάτες, τους ανιδιοτελείς και γνήσιους πατριώτες, που ξεπέρασαν το φόβο και δε λογάριασαν τις συνέπειες του αγώνα τους.
Αυτοί λοιπόν, αφού βρήκαν -βασανιστικά κι επίμονα- την ενότητα πάνω στα συνθήματα του Νοέμβρη: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία, Κάτω η χούντα…», αφού βρήκαν την υποστήριξη από τον κόσμο που ήταν κοντά,
ήταν εκείνοι που γκρέμισαν την Αμερικανοκίνητη, την σιδερόφρακτη χούντα και όχι οι απόντες και οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί που μετατράπηκαν σε αντιστασιακούς κατόπιν εορτής.
Το Πολυτεχνείο δεν ήταν η απολίτικη σούπα που σερβίρουν οι κρατούντες και όλη η συνομοταξία «των δήθεν» πατριωτών (αλλά υπηρετών των ξένων), «των δήθεν» αριστερών (αλλά υπηρετών των αφεντάδων).
50 χρόνια μετά, τα συνθήματα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία» -προσαρμοσμένα στο σήμερα- εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και μαχητά.
Έτσι, ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ! στους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Αυτό ήταν και είναι το νόημα του, αυτό και το διαχρονικό μήνυμά του.
Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και αυτή είναι και η δική μου μαρτυρία.
*
Μετά από 50 χρόνια, μ’ αυτές τις σκέψεις, και πιστεύοντας ότι απηχώ και τις δικές σας:
– υποκλίνομαι στην μνήμη των απόντων, αυτών που έπεσαν στην μάχη κι αυτών που έφυγαν, επώνυμων κι ανώνυμων αγωνιστών.
– τιμώ και σέβομαι όλους τους συνεπείς συναγωνιστές. Σέβομαι όλους τους νεότερους που ειλικρινά συγκινούνται και παραδειγματίζονται από τον αγώνα του Πολυτεχνείου.
– τιμώ και αναγνωρίζω τις πολιτικές δυνάμεις (κόμματα και οργανώσεις), τους δασκάλους, τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες, που διαπαιδαγωγούν στην πράξη τους νέους στο πνεύμα του αγώνα για ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα.
– και φοβάμαι -ομολογώ- τους σύγχρονους πολιτικάντηδες, τους υποκριτές, τους αυτόκλητους σωτήρες, τους «δήθεν» πατριώτες και αριστερούς, που αυτοπροβάλλονται, οικειοποιούνται και καπηλεύονται τα σύμβολα του Πολυτεχνείου, αμαυρώνοντας το νόημα και τα μηνύματά του.
«Φοβάμαι» όπως έγραψε ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, μετά την πτώση της χούντας:
«Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό»…
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου ‘κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν…»
Γιώργος Αγοραστάκης
Χανιά 15/11/2023
————————————————-
Δείτε ακόμη εδώ ένα αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο:
Τα τραγούδια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 & ο Μίκης Θεοδωράκης
https://mikisguide.gr/ta-tragoudia-tis-exegersis-tou-polytechneiou-tou-1973-o-mikis-theodorakis/
«Ημερολόγιο μιας Εβδομάδας»: Ο Γιάννης Ρίτσος περιγράφει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
Κι ένα μικρό αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο από το αρχείο του Μίκη Θεοδωράκη στη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
https://mmb.org.gr/el/edo-polytehneio-edo-polytehneio