Ο Αστέρης Κούτουλας ήταν συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη. Γεννημένος το 1960 στην Οραντέα της Ρουμανίας, γιος Ελλήνων μεταναστών, μεγάλωσε στην πρώην ΛΔΓ. Σπούδασε γερμανική γλώσσα και φιλολογία και φιλοσοφία. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Κούτουλας έχει εργαστεί ως συγγραφέας, παραγωγός και σκηνοθέτης σε διάφορες παραγωγές μουσικής και ντοκιμαντέρ, καθώς και ως σκηνοθέτης και δραματουργός σε θεατρικές και θεατρικές παραγωγές.
Το 1980 ξεκινάει και η συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη, οργανώνει συναυλίες σ’ όλο τον κόσμο και την παραγωγή περί των 30 CD. Ως σκηνοθέτης μας συστήνεται μέσα από μια σειρά πειραματικών ταινιών και ντοκιμαντέρ άμεσα συνδεδεμένων με την Ελλάδα.
Οι πιο πρόσφατες δουλειές του εξελίσσουν τον κινηματογράφο σε μια πολυμεσική πλατφόρμα. Το 2021, παρουσίασε τη μορφή παράστασης LIQUID STAGING (ρευστή σκηνογραφία), στο 55ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου HOF: ένα soundtrack, τέσσερις ταινίες σε τέσσερις οθόνες, όλες ταυτόχρονα. Το κοινό βρίσκεται ακριβώς στη μέση όλων.
Φέτος παρουσίασε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του HOF τρία έργα: μια αναθεωρημένη έκδοση του έργου ELECTRA 21, του έργου MEDEA 21, καθώς και του SATELLITE CLIPS PROJECT.
Με τα έργα αυτά ο Κούτουλας παρουσίασε τρεις πολυδιάστατες εμπειρίες ως παγκόσμιες πρεμιέρες. Πρόκειται για το καθηλωτικό «Cinema 2.0» με τις ασύγκριτες συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, δηλώνει ο ίδιος.
Η ELECTRA 21 και η MEDEA 21 είναι δύο δυναμικές παραστάσεις μπαλέτου σε χορογραφία Renato Zanella, που, ρευστά σκηνογραφημένες, σε καλούν να δεις ταυτόχρονα την παράσταση και την πρόβα τους, μαζί με ευαίσθητες, εκπληκτικές και απροσδόκητες κινηματογραφικές σκηνές. Ενώ στο SATTELITE CLIPS ο Κούτουλας με τον Αχιλλέα Γκατσόπουλο επικεντρώθηκαν στο πάντρεμα των εικαστικών τεχνών με το «πολυκινηματογραφικό» installation, σε μία ταινία μικρού μήκους. Ουσιαστικά ο Κούτουλας με την ομάδα του δημιούργησαν συνολικά δώδεκα ταινίες που συγχωνεύτηκαν σε μόλις τρεις ταινίες ρευστής σκηνογραφίας.
Για τον καλλιτεχνικό διευθυντή του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ του HOF, Thorsten Schaumann, το LIQUIDSTAGING φέρνει κάτι εντελώς νέο: «Κατά τη διάρκεια της προβολής, ο κάθε θεατής αποφασίζει αυθόρμητα αν, πότε και ποια από τις τέσσερις οθόνες θα παρακολουθήσει. Η αλλαγή της γωνίας θέασης μπορεί να γίνει όσο συχνά θέλεις. Έτσι, κανείς στο κοινό δεν βλέπει την ίδια ταινία. Πρόκειται για έναν νέο τρόπο “θέασης”, ένα νέο είδος “κινηματογράφου”».
