Με τη μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη πλημμύρισε το Ηρώδειο σε δύο μεγάλες συναυλίες υπέρ των πυροπλήκτων στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου, με την Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», και 60 από τους καλύτερους τραγουδιστές μας (30 κάθε βραδιά).Ο Μίκης Θεοδωράκης βρίσκεται πάντοτε στις επάλξεις, με θέση και άποψη, ενεργός και συμμετέχων στα μεγάλα γεγονότα του τόπου. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να βρεθεί στο πλευρό των πυρόπληκτων της Ηλείας, ψυχικώς και μέσα από το έργο του.
Συνδιοργανωτής των συναυλιών ο Λάκης Λαζόπουλος, που είχε και το ρόλο του παρουσιαστή, επισήμανε ότι «οι καλλιτέχνες ελέγχουν την σχέση τους με την κοινωνία βάσει των αντανακλαστικών που επιδεικνύουν κάθε φορά. Χαίρομαι που τώρα ανταποκρίθηκαν τόσοι πολλοί».
Την ανάγκη μιας συντονισμένης διαμαρτυρίας ζήτησε ουσιαστικά ο Μίκης στις 19-9-2007 λέγοντας ότι «η εθνική καταστροφή, πέραν όσων πρέπει να κάνει η κυβέρνηση για να αποκατασταθούν οι ζημιές, υποβάλλει ένα αίτημα για κάθαρση και νέμεση. Γαλουχημένος σε μια γενιά που είχε ως «πρώτο θέμα την πατρίδα» τον συγκινούν αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες. «Αγαπούμε Ελλάδα, το έθνος, τον λαό», λέει. «Θεωρώ, ωστόσο, ότι υπάρχει ένα είδος προπαγάνδας εναντίον της πατρίδας και του λαού. Ένας λαός έξω από την πατρίδα του είναι σαν ψάρι έξω από τη θάλασσα.
Παιδικές χορωδίες στις πυρόπληκτες περιοχές
Εκατοντάδες μαθητές πλημμύρισαν, τη Δευτέρα 22.10.2007, το κλειστό γυμναστήριο της Κρέστενας, όπου για δύο ώρες απόλαυσαν τα τραγούδια της Ολλανδικής χορωδίας Haags Matrozenkoor και της παιδικής χορωδίας του Δημήτρη Τυπάλδου, στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας, δύναμης και ελπίδας στους κατοίκους της Πελοποννήσου.Στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Διεθνές Κέντρο – Μουσείο Μίκης Θεοδωράκης Ζάτουνα, τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ζέσταναν τις παιδικές ψυχές και αναπτέρωσαν το ηθικό των δοκιμαζόμενων κατοίκων της Ηλείας δίνοντάς τους δύναμη και κουράγιο για να αντιπαλέψουν τις συνέπειες της καταστροφής.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο χαιρετισμό του στα παιδιά σημείωσε:
“…είναι πολύ παρήγορο να βλέπει κανείς ότι οι σημερινοί νέοι δεν αδιαφορούν για τα προβλήματα των άλλων αλλά ευαισθητοποιούνται και κινητοποιούνται για να βοηθήσουν. Η πρωτοβουλία σας αυτή είναι πραγματικά αξιέπαινη και εύχομαι να σας μιμηθούν κι άλλοι.
Από την άλλη πλευρά πρέπει να σας πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκίνηση για έναν πνευματικό δημιουργό από το να βλέπει τα νέα παιδιά να έρχονται σε τόσο στενή και δημιουργική επαφή με το έργο του. Μια επαφή που ελπίζω να σας κάνει να γνωρίσετε καλύτερα μια σοβαρή πτυχή της σημερινής πολιτιστικής μας ζωής: το ελληνικό τραγούδι. Είναι αυτό που γαλούχησε γενιές ολόκληρες τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική, ακόμα και στην εθνική τους ζωή.
Φέρνοντας στο μυαλό μου τα πρόσωπά σας, νοιώθω με χαρά ότι τίποτα δεν πήγε χαμένο. Ειδικά στον τομέα αυτό, του ελληνικού τραγουδιού, που παραμένει ζωντανό στις μνήμες των απλών ανθρώπων και είναι κατά κάποιο τρόπο η τελική εκδίκηση ενάντια στις δυνάμεις του σκοταδισμού που πίστεψαν ότι μπορούν να εξοντώσουν αυτόν τον καρπό της ένωσης του λαού μας με τους συνθέτες και τους ποιητές του…”