Πάνδημη ήταν η συμμετοχή των Πανεπιστημίων στο πένθος από την απώλεια του Ακαδημαϊκού Μίκη Θεοδωράκη.
Η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Αθηνών
Η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών μετά από έκτακτη συνεδρίασή της σήμερα, 3-9-2021, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών αποχαιρετά τον συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη (1925-2021), επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιδρύματος (αναγόρευση 1996).
Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ου αιώνα, με πολυσχιδές έργο και παραγωγή που αναφέρεται σε όλους σχεδόν τους τομείς της έντεχνης μουσικής, όπως η όπερα, το μπαλέτο, η συμφωνία, το ορατόριο, αλλά και σε τομείς όπως η μουσική για το θέατρο, το μπαλέτο και τον κινηματογράφο. Γνωστότερος είναι στο ευρύτερο κοινό για τα τραγούδια και τις μουσικές συνθέσεις του που βασίζονται σε ποίηση μεγάλων Ελλήνων και ξένων ποιητών όπως ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός, ο Γκάτσος, ο Ρίτσος, ο Λειβαδίτης, ο Αναγνωστάκης, ο Νeruda, ο Lorca, έργα των οποίων μετέφερε στα χείλη των απλών ανθρώπων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης θα δεσπόζει στο πάνθεον των δημιουργών ως ο οικουμενικός συνθέτης που εξέφρασε μέσω της μουσικής τα βάσανα και τις προσδοκίες των λαών, ως γεφυροποιός της έντεχνης με την λαϊκή μουσική και ως θεμελιωτής της μελοποιημένης ποίησης που αναδεικνύει το ήθος και την προσωδία του έμμετρου λόγου.
Με το έργο του ο Θεοδωράκης αφύπνισε συνειδήσεις και άσκησε βαθύτατη επίδραση στην οικουμένη, ενέπνευσε εκατομμύρια ανθρώπων και διαμόρφωσε, όσο κανείς άλλος πνευματικός δημιουργός της νεότερης Ελλάδας, την αισθητική και την πολιτιστική φυσιογνωμία πολλών γενεών από τα μέσα του 20ού αιώνα μέχρι και σήμερα. Η μουσική του αποτελεί αναμφισβήτητα καίριο και καθοριστικό συστατικό στοιχείο της Νεοελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας, ανεξίτηλη σφραγίδα μιας ολόκληρη εποχής.
Ευρύτερη επίδραση άσκησε και με την πολιτική και εν γένει κοινωνική και ανθρωπιστική δράση του, η οποία, σε συνδυασμό με τη μουσική του δημιουργία και το ανυποχώρητα αγωνιστικό του πνεύμα, τον ανέδειξε σε ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα και πρότυπα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η εκδημία του Μίκη Θεοδωράκη είναι ταυτόχρονα και ένα προσκλητήριο στους φοιτητές μας και στις νέες γενιές γενικότερα να διαφυλάξουν με όλες τις δυνάμεις τους την πνευματική κληρονομιά που άφησε πίσω του και η οποία διδάσκει ότι, πέρα και πάνω από τις όποιες διαφορές, αυτό που ενώνει όλους μας και ωθεί πάντα την Ελλάδα ψηλότερα είναι η αγάπη για τη χώρα που ζούμε, ο σεβασμός στην ιστορία και την παράδοσή της και η ανεξάντλητη εμπιστοσύνη στη θέληση και τις δυνάμεις του λαού της για ένα καλύτερο αύριο.
Η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Πατρών
«Έφυγε» ο Μεγάλος Μίκης μας. Η Ελλάδα του «Είμαστε δυό, είμαστε τρείς/ είμαστε χίλιοι δεκατρείς/ καβάλα πάμε στον καιρό» στίχοι που μελοποίησε αριστουργηματικά σαν εγερτήριο εμβατηριακό σάλπισμα και μπορεί να τους αποδοθούν ποικίλες ερμηνείες, υποκλίνεται στον Μεγάλο συνθέτη και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη. Σε αυτόν τον Μεγάλο Καλλιτέχνη, Άνθρωπο, Αγωνιστή όλων των καιρών υποκλίνεται όλος ο κόσμος. Γιατί ο Μίκης από μόνος ήταν ένας κόσμος. Ρίγη συγκίνησης σε κάθε σπιθαμή τούτης της ελληνικής γης που πότισε με το μεγαλείο του και ανάστησε τη συνείδηση και το θάρρος των ανθρώπων της σε δύσκολους καιρούς, διαπερνούν και συνταράσσουν όλους μας. Ο καλλιτεχνικός ογκόλιθος που η μουσική του πλάτυνε τον κόσμο της μουσικής και μπόλιασε τις ψυχές των ανθρώπων όλου του κόσμου δεν αναγνωρίζει σε αυτόν μόνον το τεράστιο καλλιτεχνικό του μέγεθος αλλά την μοναδικότητα μιας παγκόσμιας Ψυχής.
Ο Μίκης Θεοδωράκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 09:30 το πρωί της Πέμπτης στο σπίτι του. Ετών 96. Τα 96 χρόνια της ζωής του τα έζησε…συγκλονιστικά. Πότε αγκαλιά με τον θάνατο, πότε με την συγκίνηση και τον παλμό της έμπνευσης και πότε με μεγαλείο της συγκλονιστικής δημιουργίας. Τα έζησε όλα: διώξεις, εξορίες πολιτικοκοινωνικούς αγώνες, έρωτες, επιτυχία, φιλίες, κι άλλους αγώνες, αναγνώριση, αμφισβήτηση, παγκόσμια καταξίωση, διακρίσεις… Βασανίστηκε στην Κατοχή, στον Εμφύλιο, στην δικτατορία… Δεν λύγισε ποτέ. Τράνεψε από την λατρεία των ανθρώπων. Και τώρα δεν έφυγε.. Το υλικό του ομοίωμα μόνο χάθηκε… Γιατί ζει στις καρδιές όλου του κόσμου μέσα από τους ήχους της μοναδικής μουσικής του. Οι καλλιτέχνες, δημιουργοί, αγωνιστές και άνθρωποι δεν πεθαίνουν. Γίνονται φάροι, όνειρο, εγερμένη συνείδηση, ελπίδα για ένα καλλίτερο αύριο. Και ο Μίκης είναι όλα μαζί. Είναι το μνημείο της μουσικής δημιουργίας, είναι ο φάρος για τους αγώνες δικαίου, ο μπροστάρης της καρδιάς της Ελλάδας και του κόσμου.
Το Πανεπιστήμιο Πατρών σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην απώλεια του Μέγιστου Καλλιτέχνη θα υποστείλει τις σημαίες του κλείνοντας στην καρδιά το ορόσημο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας συμμετέχει στο τριήμερο εθνικό πένθος για την απώλεια του μεγάλου Έλληνα, του μοναδικού καλλιτέχνη, του ακάματου αγωνιστή της Δημοκρατίας και της εθνικής ενότητας, του Μίκη Θεοδωράκη.
Ευλαβικά υποκλίνεται μπροστά στον άνθρωπο που σμίλεψε με τις δημιουργίες του την μεταπολεμική Ελλάδα, άγγιξε τις χορδές της ψυχής όλων των Ελλήνων και που το εμβληματικό του έργο μένει ως παρακαταθήκη τιμής για την πατρίδα μας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, όμως, πενθεί για έναν λόγο επιπλέον, καθώς είχε την τιμή να συγκαταλέγει τον μεγάλο συνθέτη μεταξύ των επιτίμων διδακτόρων του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης από τον Φεβρουάριο του 2000.
Ο Μίκης Θεοδωράκης θα είναι πάντοτε «φάρος τηλαυγής», που θα καθοδηγεί το επιστημονικό και καλλιτεχνικό έργο καθηγητών και φοιτητών του Τμήματος ΜΕΤ, που με απερίγραπτη συγκίνηση αποχαιρετούν τον μουσικό, τον συνθέτη, τον μαέστρο, τον μεγάλο δάσκαλο!
Η ανακοίνωση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Οι Πρυτανικές Αρχές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη και την οδύνη τους για την απώλεια ενός εξέχοντος μέλους της οικογένειας του ΑΠΘ, μιας εμβληματικής προσωπικότητας της πατρίδας μας, του κορυφαίου Έλληνα δημιουργού Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε αναγορευθεί Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ τον Μάρτιο του 2000.
Το εξαιρετικά σημαντικό και πλούσιο έργο του «ταξίδεψε» την Ελλάδα σε κάθε γωνιά της οικουμένης και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο. Αστείρευτος και χαρισματικός δημιουργός, ο Μίκης Θεοδωράκης έχει σημαδεύσει ανεξίτηλα τη σύγχρονη ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας. Ο Μεγάλος αυτός Έλληνας αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Το έργο και η προσωπικότητά του θα αποτελούν φωτεινό παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Με τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη ολοκληρώνεται συμβολικά ένας μεγάλος κύκλος της ιστορίας της νεοελληνικής μουσικής, με πολύ σημαντικά ορόσημα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος συγκρότησε συνειδητά την καλλιτεχνική του πορεία, σε αρμονία με τις ιδέες του, με τρόπο πολυσχιδή:
Το «έντεχνο λαϊκό» τραγούδι εγκαινιάστηκε το 1960με τον περίφημο «Επιτάφιο» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, και σύντομα κυριάρχησε συμπαρασύροντας μια πλειάδα νέων συνθετών. Κατέστη δε δημοφιλές σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, κατακλύζοντας την δισκογραφία, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, ακόμα και τις αίθουσες συναυλιών.
Το «πολιτικό» τραγούδι ανέτειλε την ίδια εποχή και κυριάρχησε κατά τα μεταπολιτευτικά χρόνια, για να αποδυναμωθεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80.Ο Θεοδωράκης ταυτίστηκε διεθνώς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με την μουσική έκφραση των ιδεωδών του σοσιαλιστικού ανθρωπισμού, ως ηχώ της έντονης πολιτικής του δράσης στον χώρο της Αριστεράς.
Ένας τρίτος πόλος στην δημιουργία του Θεοδωράκη υπήρξε η «κλασική» μουσική, από την οποία ξεκίνησε και στην οποία επέστρεφε τακτικά, εμπλουτίζοντας την τεράστια εργογραφία του με συμφωνίες, κονσέρτα, μουσική δωματίου και όπερες.
Η τέχνη του Μίκη Θεοδωράκη έχει στιγματίσει τον νεοελληνικό πολιτισμό, όσο την έχουν στιγματίσει και οι ιδέες του. Είτε εκτοπισμένος και εξόριστος στα πέτρινα χρόνια των διωγμών, είτε αναγνωρισμένος και θεσμικά καταξιωμένος ως βουλευτής και Υπουργός, με τον βίο και την πολιτεία του κατέστη μορφή αναφοράς, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων χαιρετίζει και τιμά την μορφή αυτή.
Η ανακοίνωση του ΕΜΠ
O Μίκης Θεοδωράκης συνέδεσε τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας με τη μουσική δημιουργία και την καλλιτεχνική έκφραση σε πολύ δύσκολες εποχές. Επέτυχε ένα συγκερασμό της έντεχνης αρμονίας και της γνήσιας λαϊκής έκφρασης, καθιστώντας την ελληνική ποίηση τραγούδι σε όλα τα χείλη. Ταυτόχρονα έδωσε πολιτικό νόημα στον πολιτισμό και ανέλαβε πρωτοβουλίες που χάρισαν στην τέχνη του παγκοσμιότητα. Ο αγωνιστικός παλμός της μουσικής του έγινε οδηγός για το ανήσυχο πνεύμα πολλών γενεών ανάμεσα στις οποίες ήταν και η γενιά του Πολυτεχνείου. Η Ρωμιοσύνη του αποτέλεσε το πιο ηχηρό μήνυμα του ’73, ριζοσπαστικό και ανεξάρτητο ταυτόχρονα, όπως ήταν και ο Μίκης σε όλη τη ζωή του. Η Σύγκλητος του ΕΜΠ εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για την απώλεια του μεγάλου Έλληνα.
Η ανακοίνωση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η ακαδημαϊκή κοινότητα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών αποχαιρετά με βαθιά θλίψη και ευγνωμοσύνη τον κορυφαίο δημιουργό που με τη μουσική, τον δημόσιο λόγο, το έργο του και τους αγώνες του για τη δημοκρατία επηρέασε βαθιά τη σύγχρονη ιστορία του τόπου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης «έφυγε», αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη στον ελληνικό λαό αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα ένα ασύλληπτο σε μέγεθος και αξία έργο. Μάχιμος ως το τέλος, ανυποχώρητος, ασυμβίβαστος, πρωτοποριακός αλλά και δημιουργικός ακόμη και στη μοναξιά της εξορίας, πολυγραφότατος και μεγάλος λάτρης της κλασσικής μουσικής, έζησε μια πολυτάραχη ζωή που θυμίζει μυθιστόρημα και θα χρειαστούν τόμοι ολόκληροι για να την περιγράψουν.
Η απήχηση του έργου του είναι τόσο εκτενής που η μουσική του ταυτίζεται διεθνώς με τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες και το όραμα για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία.
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει υποστείλει τις σημαίες του -ως ελάχιστο φόρο τιμής- στην απώλεια του κορυφαίου Έλληνα δημιουργού. Το μεγαλείο του έργου και της προσωπικότητάς του θα παραμείνουν ανεξίτηλα και σημεία αναφοράς στην πορεία του συλλογικού βίου.
Η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Κρήτης
Με βαθιά συγκίνηση το Πανεπιστήμιο Κρήτης αποχαιρετά τον μεγάλο δημιουργό Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ένας Έλληνας με Κρητική ταυτότητα, ένας θαρραλέος μαχητής και πρωτοπόρος καλλιτέχνης, εμπνευσμένος από οράματα κοινωνικής αλλαγής και πολιτιστικής ανάτασης.
Αυτόνομος στην παρουσία του στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, πορεύτηκε με το προσωπικό του στίγμα, δημιουργώντας έργα απαράμιλλης καλλιτεχνικής σπουδαιότητας, ενώ οι πολιτικές του απόψεις είχαν ιδιαίτερο βάρος με οποιοδήποτε «στρατόπεδο» και αν συντάχθηκε. Το μουσικό και συγγραφικό του έργο, μεγάλο σε έκταση, είναι πολυδύναμο, εξαιρετικά πρωτότυπο, ποιοτικό και φανερά ευαίσθητο στα δεινά των ανθρώπων και το πανανθρώπινο όνειρο της ειρήνης.
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης τίμησε τον πολυτάλαντο δημιουργό, τον πολύπαθο αγωνιστή της ελευθερίας και της κοινωνική δικαιοσύνης, τον υπέρμαχο της ενωτικής δύναμης του πολιτισμού, με το χρυσό μετάλλιο του Ιδρύματος το 1996 και το 2005 τον αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής.
Ο Μίκης είδε τον κόσμο με τα μάτια των καταπιεσμένων, των φτωχών και αδικημένων ολόκληρης της γης. Στάθηκε πλάι σ’ αυτούς που αντιστέκονται, που αγωνίζονται, που επαναστατούν, που δεν συμβιβάζονται και δεν υποκύπτουν. Έγινε παγκόσμιο σύμβολο Αντίστασης και Ελευθερίας.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, συμμετέχοντας στο τριήμερο εθνικό πένθος, έχει υποστείλει τις σημαίες του και στέλνει τον τελευταίο αποχαιρετισμό στον μεγάλο Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ-Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών
Τα μέλη του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης εκφράζουν τη βαθιά θλίψη τους για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη και τα θερμά τους συλλυπητήρια στους οικείους του.
Το Τμήμα μας είχε την τιμή να τον αναγορεύσει επίτιμο διδάκτορά του το 2005. Στον ίδιο και το έργο του αφιέρωσε το διεθνές διεπιστημονικό συνέδριο «Μουσική και Συμπαντική Αρμονία» που διοργάνωσαν τον Μάρτιο του 2006 οι συνάδελφοι Γιάννης Κουγιουμουτζάκης και Γιώργος Νικολακάκης. Σε αυτό συμμετείχαν προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών –φιλόσοφοι, ανθρωπολόγοι, ψυχολόγοι, μουσικολόγοι, θεατρολόγοι, αστροφυσικοί, νευροεπιστήμονες και άλλοι- και ο τιμώμενος παρουσίασε σε παγκόσμια πρώτη πέντε συμφωνικά έργα του.
Μουσικοσυνθέτης, λογοτέχνης και μεγάλος αφηγητής, ασυμβίβαστος πολιτικός στοχαστής και επαναστάτης, ο Θεοδωράκης υπήρξε μια παγκόσμια εμβληματική προσωπικότητα. Με το πλούσιο και πολυσχιδές έργο του άνοιξε καθοριστικούς νέους δρόμους στη μουσική και το τραγούδι του τόπου μας. Καινοτόμησε στη μελοποίηση του ποιητικού λόγου του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Neruda και άλλων, ενώ εκτός από το λαϊκό και το έντεχνο μουσικό έργο του, έγραψε και κλασικές συμφωνικές συνθέσεις εν πολλοίς ακόμη άγνωστες.
Ο Θεοδωράκης συμμετείχε στην εθνική αντίσταση (1941-44) από τις τάξεις του ΕΑΜ, και φυλακίστηκε και εξορίστηκε για τις ιδέες του. Σε ολόκληρη τη ζωή του δεν σταμάτησε να αγωνίζεται με πάθος για τα ιδανικά της ελευθερίας, του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής ανεξαρτησίας, και της ανάδειξης της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων. Διώχτηκε από την Απριλιανή δικτατορία της οποίας υπήρξε σφοδρός πολέμιος. Με την απελευθέρωσή του, έθεσε τις μουσικές του δημιουργίες στην υπηρεσία του αντιδικτατορικού αγώνα παρουσιάζοντάς τις σε εκατοντάδες συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις σε πάρα πολλές χώρες.
Ο θάνατός του σημαίνει το οριστικό τέλος μιας εποχής που χαρακτήρισε και σημάδεψε την Ελλάδα και τον κόσμο.
Όπως θα μας τραγουδούσε ο ίδιος:
«Mες στης μάχης τη φωτιά με πήρες, Χάρε πάμε στα περβόλια για χορό»…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της κρητικής γης που θα τον σκεπάσει.
Η Επιτροπή Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Η Επιτροπή Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια για τον θάνατο του Μεγάλου Έλληνα, του Μίκη Θεοδωράκη, που ανέδειξε την ελληνική πολιτισμική παράδοση, σε όλο τον κόσμο. Είναι και θα παραμείνει, για όλους τους ανθρώπους της γενιάς μας, ο εκφραστής της ψυχής του Νεοέλληνα, ο Ζορμπάς της Ρωμιοσύνης, η συνείδηση της πατρίδας μας και ο θεματοφύλακας της κληρονομάς του λαού μας, ανά τους αιώνες.
Και αυτό καταρχήν γιατί μετουσίωσε στους στίχους του την ποίηση όλων των μεγάλων, διευκολύνοντας την μέθεξη της ποιητικής ουσίας, που βγαίνει μέσα από τους αγώνες και τις αγωνίες του Ελληνισμού, στη ροή των χρόνων. Γιατί η μελοποίηση του Ελύτη στο «Άξιον εστί» οικοδόμησε το κοσμοείδωλο της διαχρονικής πορείας όλων των εκφάνσεων της σκέψης του Έλληνα, σε έναν τόπο σκληρό που τον προσδιόρισε. Στίχοι κάθετοι, μουσική που ταξιδεύει στον χρόνο, γνωρίζει εξάρσεις και έπειτα συνθλίβεται σε τραχιές επιφάνειες, καθώς η μπαγκέτα του συνθέτη κατεβαίνει βίαια από τον Όλυμπο της ακρόασης, στα τάρταρα της μετάγγισης και έπειτα στις συμπληγάδες της ώσμωσης.
Και ύστερα έρχεται το τραγούδι της λαϊκής παρουσίας, ρυθμοί που δεν εξωραΐζουν, την φτώχεια, αλλά την αποτυπώνουν ανάγλυφη. Η μουσική του Μίκη ζωγραφίζει τα σπίτια στις παρυφές των πόλεων, με τα περβάζια και τις ασπρισμένες γλάστρες με τον βασιλικό,αλλά και με τις μαραμένες ελπίδες, για ένα αύριο που θα πρέπει να αγωνιστούν να κατακτήσουν. Και ο πολιτικός προβληματισμός κρύβεται κάτω από τις νότες, είναι πάντα εκεί και τις νοηματοδοτεί.
Όλα αυτά ενυπάρχουν στη μουσική του Θεοδωράκη: το πέτρινο πρόσωπο των πολέμων, οι χαροκαμένες μητέρες με τα σκαμμένα πρόσωπα, οι άντρες με τα περιστέρια στο βλέμμα και τα σβησμένα όνειρα.
Αλλά όλα αυτά και τόσα άλλα είμαστε εμείς: ο ελληνικός κόσμος, «ο μικρός ο μέγας». Με τις «στοχαστικές προσαρμογές» όπως λέει ο Καβάφης. Όπου συναντιούνται η Χαρά, η Χάρις και ο Χάρος.
Και ο Θεοδωράκης υπερίπταται πάντα, και αποτελεί την ατέρμονη μαγική μπαγκέτα, που χαρίζει το φως μες το σκοτάδι. Την άνοιξη μέσα στον χειμώνα. Όχι εξιδανικεύοντας, αλλά προβληματίζοντας.
Τι είναι λοιπόν η πατρίδα μας; «Η μουσική του Θεοδωράκη».
Ας είναι ελαφρό το χώμα. Οι μεγάλοι δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν μέσα μας και συντροφεύουν την σκέψη μας.
Το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
Το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας εκφράζει τη θλίψη του για το χαμό του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη και δημιουργού Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε μέχρι το τέλος της ζωής του ακούραστος μαχητής, υπερασπιστής της κοινωνικής δικαιοσύνης και των αδυνάτων.
Ως μουσικοσυνθέτης αποτέλεσε σταθμό για την μουσική, τον πολιτισμό και τη διανόηση στην Ελλάδα, αφού, ως κλασικός δημιουργός μελέτησε τη λαϊκή μουσική στην Ελλάδα και κατάφερε μέσα από αυτή να κάνει γνωστούς στο λαό, τους μεγαλύτερους Έλληνες και ξένους ποιητές της εποχής του. Κέρδισε το σεβασμό και την εκτίμηση πολλών διάσημων διεθνών δημιουργών, καλλιτεχνών και διανοουμένων.
Η μουσική του ήταν πηγή έμπνευσης για χιλιάδες ανθρώπους σ´ ολόκληρο τον κόσμο. Έκανε τους Έλληνες περήφανους και την σύγχρονη Ελλάδα γνωστή ανά το παγκόσμιο.
Η μουσική του δημιουργία θα συνεχίσει να υπάρχει και να συγκινεί.
Αιωνία του η μνήμη.
Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Η ακαδημαϊκή κοινότητα του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου αποχαιρετά με βαθιά συγκίνηση και θλίψη τον μεγάλο οικουμενικό δημιουργό, τον σπουδαίο Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη. Βαθιά είναι και η ευγνωμοσύνη μας για την πολύτιμη παρακαταθήκη -τις μουσικές, τα έργα και τους αγώνες του- και για τα όσα γενναιόδωρα χάρισε στον Ελληνισμό, αλλά και στην παγκόσμια κοινότητα στη μακρόχρονη και πλούσια πορεία του. Το αποτύπωμά του στον πολιτισμό, στη μουσική, στην τέχνη, στην πολιτική, στην πολιτισμική και στην εθνική μας ταυτότητα και στη δημόσια ζωή θα μείνει ανεξίτηλο στους αιώνες. Μια τεράστια Ψυχή, ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας από τους κύριους εκφραστές του ελληνισμού, αλλά και ένας από τους μεγάλους του κόσμου. Με το όραμα και το έργο του ύψωσε το πνευματικό επίπεδο του ελληνικού λαού, αφύπνισε συνειδήσεις, ενέπνευσε ανθρώπους, φώτισε τον ελληνισμό, αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε ως τα πέρατα της γης. Ο πνευματικός του πλούτος και οι αγώνες του για τη Δημοκρατία, τη Λευτεριά, τη Δικαιοσύνη και τη Ρωμιοσύνη αποτελούν εξαίρετα παραδείγματα ήθους για τις νέες γενιές.
«Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου πάντα θα τιμά το έργο και την προσωπικότητα των μεγάλων εκφραστών του Ελληνισμού. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο μαχητής Μίκης, με τις δημιουργίες, τα εμβληματικά έργα και τη δράση του θα αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς για τους αγώνες, πάντα φάρος και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τον ευχαριστούμε θερμά για όσα απλόχερα μας πρόσφερε. Θα είναι πάντα ένα κομμάτι της ελληνικής ψυχής και πάντα στο συλλογικό υποσυνείδητό μας» δηλώνει ο Καθηγητής Πέτρος Πασιαρδής, Πρύτανης του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου.
Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Ας είναι ελαφρύ το χώρα που θα σε σκεπάσει. Είσαι ήδη Αθάνατος.
Το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΤΕΠΑΚ)
Το Συμβούλιο και οι Πρυτανικές Αρχές του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) εκφράζουν τη θλίψη και τη συγκίνηση τους για τον θάνατο του κορυφαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη και στοχαστή Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος «έφυγε» χθες πλήρης ημερών, σε ηλικία 96 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο έργο που ξεπέρασε τα στενά σύνορα της χώρας του και γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση.
Ο αείμνηστος Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς συνθέτες του 20ου αιώνα, ο οποίος κατάφερε να καταξιωθεί σε διάφορα είδη μουσικής, κερδίζοντας πολλά βραβεία και διακρίσεις χάρη στο πηγαίο και αστείρευτο μουσικό του ταλέντο, ενώ το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η μελοποίηση ποιημάτων μεγάλων Ελλήνων και ξένων ποιητών.
Υπήρξε, επίσης, ένας φλογερός και ακούραστος αγωνιστής της δημοκρατίας και της ελευθερίας, αφιερώνοντας τη ζωή και το έργο του στις ιδέες της οικουμενικότητας, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, ενώ είχε συνδέσει την ιστορία και τους αγώνες του με τους αγώνες του κυπριακού λαού για απελευθέρωση και επανένωση.
«Έφυγε ο Μίκης Θεοδωράκης. Ένας σπουδαίος Έλληνας και οικουμενικός δημιουργός. Μας κληροδοτεί ανεκτίμητο κεφάλαιο πολιτισμού και αγώνων ελευθερίας, δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η ζωή και το έργο του αποτελούν πηγή έμπνευσης και δύναμης για όλους μας, ειδικότερα για τα νέα παιδιά που οραματίζονται και παλεύουν για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου», έγραψε ο Πρύτανης του ΤΕΠΑΚ, Καθηγητής Παναγιώτης Ζαφείρης στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Η μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη θα παραμείνει αιώνια ζωντανή να μας συντροφεύει πάντα μέσα από τη διαχρονικότητα της μουσικής και του πνευματικού του έργου.